„Ik dacht: Als ik op de operatietafel sterf terwijl ik probeer mijn leven te beteren, dan is dat beter dan door te leven zoals ik nu doe, waarbij ik naar mijn mening ook in afwachting van mijn dood was”, zegt Powers. Tienduizenden Amerikanen voor wie diëten, praatgroepen en sport geen oplossing meer zijn, nemen hun toevlucht tot het laatste redmiddel: chirurgie. In 1998 werden in de Verenigde Staten 25.800 mensen geopereerd om van hun zwaarlijvigheid af te komen. Aan het eind van dit jaar is dat aantal, volgens een schatting van de Amerikaanse organisatie van chirurgen die vetzucht behandelen, opgelopen tot 103.200 operaties.

De afgelopen weken is in de VS twijfel ontstaan over de veiligheid van de ingrijpende behandeling van vetzucht, toen korte tijd na elkaar twee mensen overleden die hun maag hadden laten dichtnieten. Vetzuchtspecialisten houden echter vol dat de operaties veiliger zijn dan ooit en veel patiënten, wier leven toch al in gevaar was door hun zwaarlijvigheid, slikken die geruststelling voor zoete koek.

„Het is een operatie die mensen geneest van een levensbedreigende ziekte. Het wordt gezien als plastische chirurgie, maar dat is het niet. Er overlijden meer mensen in afwachting van de operatie dan erna”, zegt Janey Pratt van een ziekenhuis in Boston waar per jaar 300 magen worden dichtgeniet.

Bij de operatie, in chirurgisch jargon een maagbypass geheten, wordt een deel van de maag met nietjes of hechtingen afgesloten. Het overgebleven deel van de maag wordt daarmee tot de grootte van een ei gereduceerd, zodat de patiënt simpelweg minder eten op krijgt. Bovendien wordt een deel van de dunne darm afgesloten zodat er minder voedingsstoffen worden opgenomen.

Er kleven wel risico’s aan de operatie. Patiënten kunnen infecties aan de wonden oplopen, de maag kan lek raken en er kunnen levensgevaarlijke bloedproppen ontstaan. Een internationale organisatie van gespecialiseerde chirurgen stelt dat ongeveer een op de 1000 chirurgisch behandelde zwaarlijvige patiënten binnen vier weken overlijdt als gevolg van de operatie. Drie op de 1000 patiënten overlijden binnen drie maanden.

Powers (42) had geluk. Ook al droeg hij met zijn lengte van 1,80 meter ruim 200 kilo met zich mee, hij had weinig last van de gezondheidsproblemen waar de meeste vetzuchtpatiënten mee kampen. Wel sliep hij slecht en was lopen, vooral de trap op, uitputtend. En Powers woont op de derde etage.

In mei 2001 liet hij een maagbypass aanbrengen. Inmiddels weegt hij nog maar 126 kilo. Powers is er rotsvast van overtuigd dat de operatie hem heeft behoed voor de ontwikkeling van diabetes en hij heeft geen last gehad van bijwerkingen.

De operaties worden niet zomaar uitgevoerd: De patiënten moeten aan een aantal criteria voldoen. Ze moeten minstens 45 kilo boven het voor hun lengte ideale gewicht zitten en alle andere mogelijke behandelingen van hun zwaarlijvigheid moeten hebben gefaald. Zelfs aan die vrij strenge criteria voldoen in de VS op dit moment naar schatting 15 miljoen mensen.

De Amerikaanse verzekeringsmaatschappijen beginnen geleidelijk interesse te tonen om de operaties te dekken, omdat ze vaak minder kosten dan de eindeloze behandelingen van door vetzucht veroorzaakte diabetes en hoge bloeddruk. Alleen de risico’s van de operaties weerhouden hen daar nog van.

Ondanks de vele voordelen die hij van zijn operatie heeft gehad, wil Powers mensen er ook op wijzen dat er veel nadelen aan kleven. „Van tevoren zie je niet hoeveel pijn er bij zo’n operatie komt kijken. Je ziet alleen het eindproduct”, zegt hij. „Je eet een halve muffin en je moet al overgeven. Er is voedsel dat je pas een jaar na de operatie binnen kunt houden. Het is geen dieet. Je moet je hele manier van eten voor de rest van je leven veranderen.”