De Amerikaanse prolifebeweging is sterker oecumenisch getint dan de Nederlandse, stelt historicus prof. dr. J. Kennedy op het afscheidssymposium van Seldenrijk. Als om te bewijzen dat de NPV, toch een Nederlandse prolifeclub bij uitstek, echt niet anti-oecumenisch gezind is, krijgt onmiddellijk na de gereformeerd vrijgemaakte historicus de rooms-katholieke kardinaal W. J. Eijk het woord.

In hun raadgeving aan de NPV zijn ze als broeders, eensgezind. Kennedy ziet in het Nederlandse euthanasiedebat een „impliciete logica”, die veronderstelt dat er voor euthanasie steeds meer ruimte moet komen. De NPV moet daar het perspectief tegenover blijven stellen dat uitgaat van de beschermwaardigheid van het leven en van de zorg voor kwetsbaren, zegt Kennedy.

Ook Eijk heeft het over het verruimen van de wettelijke mogelijkheden voor euthanasie. Hij benadrukt dat de NPV de christelijke visie op het lijden moet blijven uitdragen. „In woord en daad”, beklemtoont de kardinaal.

Voor het verwoorden van de christelijke visie grijpt Eijk terug op een apostolische brief van paus Johannes Paulus II, ”Over de christelijke zin van het menselijke lijden”. Hij leest voor uit hoofdstuk 6, het evangelie van het lijden. „Christus geeft geen abstracte, zakelijke verklaring van de oorzaken van het lijden, maar zegt vóór alles: „Volg Mij”, zo citeert Eijk de inmiddels overleden paus. Diens beschouwing gaat vooral over de innerlijke vereniging van de gelovige met Christus door het lijden. Helder is de slotsom: deze vereniging maakt het mogelijk dat de mens in zijn lijden innerlijke vrede „en zelfs geestelijke vreugde” vindt.

Van de gereformeerde ethicus dr. Th. Boer moet de NPV ageren tegen het zorgstelsel waarin artsen per verrichting krijgen betaald. Hij krijgt het woord, nadat de zaal de stelling ”Goede dokters weten ook te stoppen” krijgt voorgelegd. Massaal gaan de groene ”eens”-kaartjes omhoog. De ethicus roept de achterban van de NPV op om vragen over wel of niet door te behandelen mede te bezien vanuit het perspectief van de natuurlijke levensloop. „Paulus schrijft in 2 Korinthe 4 dat de innerlijke mens van dag tot dag wordt vernieuwd, maar dat de uiterlijke mens vervalt. Laten we bij onszelf te rade gaan en erkennen dat we allemaal mensen zijn met een ons toegemeten levensspanne. Zeventig, en als we zeer sterk zijn tachtig jaar, zegt Psalm 90.”

Van gezondheidsjurist prof. M. Buijsen moeten keuzes over de maximumkosten van levensverlengende behandelingen „op het centrale, politieke forum” worden gemaakt. Ook de NPV moet dat aanmoedigen. „Dan kan de specialist eerlijk zeggen: Ik kan geen behandeling meer geven. Dit is het plafond. De patiënt mag niet worden afgescheept met het argument: Het is medisch zinloos handelen, als dat de ware financiële reden verhult.”