Of hij nu in Milaan, Berlijn, Wenen of Londen werkte, Abbado drukte zijn stempel op het muzikale en culturele leven. Niet alleen met goede concerten, maar ook door vernieuwende programma’s en themafestivals. Daarbij liet hij klassieke muziek vaak samenkomen met andere kunstvormen en gaf hij nieuwe componisten volop de mogelijkheid van zich te doen horen.

Abbado werd op 26 juni 1933 in een muzikaal gezin in Milaan geboren. Zijn vader was violist en gaf hem zijn eerste muzieklessen. Begin jaren 50 studeerde hij piano in Milaan. Daarna volgde hij 2 jaar pianolessen bij Friedrich Gulda in Salzburg. In 1957 vertrok Abbado naar Wenen om orkestdirectie te studeren bij Hans Swarowsky.

In 1959 maakte Abbado zijn debuut als dirigent in Triëst. Een jaar later al dirigeerde hij voor het eerst in het wereldberoemde Milanese operahuis La Scala. Zijn talent bleef niet onopgemerkt. Herbert von Karajan, de ‘maestro’ van dat moment, raakte van hem onder de indruk. Op Von Karajans uitnodiging dirigeerde Abbado in 1965 bij de Wiener Philharmoniker de tweede symfonie van Mahler.

Een jaar later maakte Abbado voor het eerst kennis met de Berliner Philharmoniker, waar Von Karajan op dat moment de scepter zwaaide. De Wiener stelde Abbado in 1971 aan als vaste gastdirigent. Van 1968 tot 1986 was Abbado muzikaal directeur van La Scala. In 1982 stichtte hij het Philharmonisch Orkest van La Scala. Daarmee vestigde hij zijn reputatie als vertolker van het hedendaags repertoire.

Na zijn vertrek bij La Scala ging Abbado als muzikaal directeur en chef-dirigent aan de slag bij de Weense Staatopera en de Wiener Philharmoniker. Daarnaast was hij van 1979 tot 1988 chef-dirigent bij het London Symphony Orchestra.

In 1989 overleed Von Karajan, die sinds 1954 de leiding had gehad over de Berliner Philharmoniker. De leden van het befaamde orkest kozen Abbado als zijn opvolger. Hij vertrok er om gezondheidsredenen in 2002.