„Wie wat wil bereiken in het leven, moet risico’s nemen, zeggen Nigerianen die de Sahara doortrekken en de Middellandse Zee oversteken om in Europa hun geluk te beproeven”, aldus Gerbert van der Aa in zijn boek ”Nigeriaanse toestanden”. Mag je ook in termen van risico’s denken als je naar Nigeria gaat, het land waar christelijke dorpen en kerken geregeld onder moslimvuur liggen? Paulus schreef (Hand. 20:24) dat hij zijn leven niet voor zichzelf hield.

Met die gezindheid zijn bestuurslid ds. A. Th. van Olst en mede­werker Richard Groenenboom van de Stichting de Ondergrondse Kerk (SDOK) en ik hier, om christenen in Nigeria te ontmoeten, om van hen te leren en hen te bemoedigen. Slechts in Syrië werden in 2013 meer christenen vanwege hun geloof vermoord. Tot de vermoorden behoorde Habila Adamu, althans, dat dachten de moslimterroristen, die hem voor de keus stelden Jezus te verloochenen of gedood te worden. Het eerste kon Habila niet, zodat er een kogel door zijn hoofd ging. Hij overleefde! Als we Habila opzoeken in zijn woonplaats Jos, is zijn eerste zin: 
„God is working”, de Heere werkt. Hij is ervan overtuigd 
dat hij overleefde om anderen over Gods wonderen te vertellen. Zijn biografie bracht hem in het Amerikaanse Congres. Na zijn getuigenis laste de voorzitter een pauze in om op adem te komen. Kort daarna zetten de VS de moslim­groep Boko Haram op de lijst van terroristische organisaties.

Dat deze islamitische fundamentalisten een heel dorp kunnen treffen, zagen we toen we donderdag Sonongk bezochten. 
Op 6 januari kostte een laffe aanval daar 34 christenen het leven. Ontroerend is het moment waarop we veertig verzamelde mannen vragen of er ook in hun familie mensen stierven. „Mijn zuster”, zegt de een. „Mijn moeder, mijn neef, mijn dochter, drie broers”, vervolgen anderen. De mannen gaan ons voor naar het huis waarin 26 bijeengedreven vol­wassenen en kinderen vermoord en verbrand zijn. Ze tonen ons de bloedsporen, onbruikbaar geworden gereedschap en twee graven waarin de slachtoffers liggen. Ze vertellen dat de moslims na hun daad riepen: „Sta nu maar op, dat deed Jezus Christus toch ook?”

We luisteren en leven mee tot veiligheidsmensen aangeven dat we beter kunnen vertrekken. Staande aan een van de graven lees ik uit Jesaja 41: „Zij zullen te schande worden die in woede tegen u ontstoken zijn.” Maar ook: „Wees niet bevreesd, Ik help u.” Als ds. Van Olst gebeden heeft om Gods bescherming, om Zijn liefde, ook voor de aanvallers, stemmen de mannen in: „Amen.””

Lees hier de weblog van ds. A. Th. van Olst