Libische christen vreest toekomst
TRIPOLI. Nu de invoering van de sharia een feit is, geeft dat de kleine christelijke minderheid in Libië aanleiding tot somberheid. Na de val van president Gaddafi tekent zich voor hen een patroon af van toenemende kwetsbaarheid.
Net als alle Libiërs lijden christenen onder de chaos na de val van het regime van president Gaddafi. Er is een situatie van totale wetteloosheid ontstaan waarin gewapende islamitische milities de norm bepalen. De scheidslijnen tussen enerzijds gewapende milities en anderzijds de politie zijn vager geworden.
Zo werden op 13 februari vorig jaar meer dan honderd koptische christenen gearresteerd door een gewapende islamitische militie die als politiemacht dienstdeed en die zich de ”preventative security unit” (preventieve beveiligingseenheid) noemde.
Op 25 september werden twee christelijke jongens doodgeschoten nadat ze geweigerd hadden zich tot de islam te bekeren. Het incident had plaats in de provincie Derna en schokte lokale christenen, omdat het om de derde moord op christenen in twee weken ging. Veel aandacht kreeg de moord op de 33-jarige Ronnie Smith op 5 december in de stad Benghazi. Smith was afkomstig uit het Amerikaanse Texas en doceerde scheikunde. Hij stond bekend als praktiserend christen en werd vermoedelijk door islamitische militanten vermoord vanwege zijn geloof.
Sharia
Begin deze maand besloot het Libische parlement dat de nieuwe Libische grondwet gebaseerd zal zijn op islamitische wetgeving en dat „alle instituties van de staat in lijn moeten zijn met de sharia.” Dit nieuws werd door christelijke leiders in Libië met gemengde gevoelens ontvangen.
Father Larracas, die als priester in de hoofdstad Tripoli werkt, is voorzichtig optimistisch. Hij wijst erop dat buitenlandse christenen veelal hooggeschoold zijn en vooral in de oliesector feitelijk onmisbaar zijn. Bovendien hebben christelijke groepen veel ziekenhuizen en scholen opgericht die openstaan voor iedereen, ongeacht hun religieuze achtergrond.
Patrick Sookhdeo, directeur van de organisatie The Barnabus Fund, is aanmerkelijk minder positief. De recente aankondiging dat de sharia de basis van de Libische wetgeving zal worden, wijst er volgens hem op dat religieuze extremisten het beleid in het land bepalen. Sookhdeo vreest dat christenen een toekomst als tweederangsburger wacht, en dat de wetgeving daarnaast ook ongunstig zal uitpakken voor liberalen en vrouwen.
Dit lijkt te worden bevestigd door de woorden van een in Libië werkende protestantse pastor. Hij gaat nog verder als hij stelt dat „christenen in Libië niet langer getolereerd worden.” De voorganger verklaart die negatieve houding met een opmerkelijke gedachtegang: „De milities weten dat er veel Libische moslims zijn die christen zijn geworden. Hierdoor is het leven van alle christenen in gevaar gekomen.”
Ten tijde van president Gaddafi woonden er zo’n 300.000 koptische christenen in Libië, naast een onbekend aantal rooms-katholieke en protestantse christenen, van wie het merendeel een Afrikaanse achtergrond had. Velen van hen zijn als gevolg van het aanhoudende geweld vertrokken naar andere landen in de regio of in Europa.
