Volgens de hoogleraar aan de Vrije Universiteit in Amsterdam zijn de gereformeerde belijdenissen „in hoge mate katholiek en algemeen-reformatorisch van inhoud, hoewel ze wel eigen accenten leggen.”

Prof. Van den Brink, hoog­leraar systematische theologie en bijzonder hoogleraar theologie van het gereformeerd protestantisme, sprak vrijdag op de jaarlijkse ontmoetingsdag van theologie­studenten belegd door de Gereformeerde Bond binnen de Protestantse Kerk in Nederland. Ruim negentig studenten theologie uit verschillende kerkverbanden dachten met elkaar na over wat gereformeerd zijn betekent. Ds. J. B. ten Hove uit Katwijk, ds. H. Liefting uit Delft en ds. J. A. W. Verhoeven uit Leerdam gingen in workshops verder in op het thema. Bondsvoorzitter ds. A. J. Mensink verzorgde een inleiding.

Vier punten

Prof. Van den Brink vindt gereformeerd een breed begrip. Volgens hem omvat het meer dan alleen calvinistisch. „Gereformeerde theo­logie kan niet zonder meer vereenzelvigd worden met bepaalde doctrines, zoals de verkiezingsleer, een specifieke verlossings- of genadeleer.”

Het hart van de gereformeerde theologie bestaat volgens de Amsterdamse hoogleraar uit vier punten. Het heil is volkomen afhankelijk van God. Verder spreekt God mensen primair aan in en door de Bijbel. Ten derde gaat God met mensen om op de wijze van het verbond. Ten slotte vernieuwt de Heilige Geest zowel het menselijk leven als de samen­leving. „Die vernieuwing heeft ook een gerichtheid op de cultuur, de politiek en de wetenschap. Het Evangelie wil in het gewone leven worden doorleefd.”

Oecumenisch

In veel opzichten gaat de gereformeerde theologie een middenweg tussen de rooms-katholieke leer enerzijds en de radicale Reformatie anderzijds, zo is de opvatting van prof. Van den Brink. De gereformeerde theologie heeft volgens hem een oecumenisch karakter. „Ze wil van andere bronnen leren om telkens weer gereformeerd te worden. Dat is afhankelijk van wat de tijd en omstandig­heden van haar vragen. Maar haar positie is altijd als tweede na het Woord.”