De meeste kerkgangers denken er nooit met ernst over na of zij geloven of niet. Of zij brengen hun geloof nooit in onderzoek. Ze zijn als de dwaze maagden die hun lampen aansteken en nooit eens nakijken of zij wel voldoende olie hebben. Zij gaan niet na of zij wel een schone belijdenis hebben, ze bezien nooit hoe het vanbinnen gesteld is.Is het dan geen wonder dat zij op en neer wandelen met de lamp in hun hand zonder te weten of zij olie in haar vaten hebben, omdat zij nooit de zaak beproeven? Hieruit blijkt klaar dat zij nooit van hun zonden en ellende noch van hun verloren staat overtuigd geworden zijn. Zij zijn nooit vernederd en geraakt onder het gevoel daarvan en hebben nooit tot Christus de toevlucht genomen. Terwijl zij dat allemaal missen, hebben zij nochtans goede gedachten van hun geloof en hoop. De reden dat zij deze goede gedachten van hun geloof en hoop onderhouden is dat zij nooit ernstig en bedaard voor de Heere deze zaak overwegen en zichzelf niet biddend onderzoeken.

Laat ik uw geweten afvragen of u voor God zou durven getuigen dat deze gedachten van uw geloof de uitkomst zijn van een ernstige beproeving en onderzoek. Of is het slechts een gissing, of een inbeelding?

Jacobus Durham, predikant te Glasgow (Christus gekruyst, 1752)