Nehemia 8 is een indrukwekkend hoofdstuk. De eerste verzen zetten de toon voor de rest: „Als nu de zevende maand aankwam, en de kinderen Israëls in hun steden waren, zo verzamelde zich al het volk als een enig man op de straat voor de Waterpoort; en zij zeiden tot Ezra, den schriftgeleerde, dat hij het boek der wet van Mozes zou halen, die de Heere Israël geboden had.”

Het volk is hier dus samen als één man, op één plein met één verlangen. De eenheid is al bijna te groot om te geloven, gezien de verdeeldheid onder de christenen van tegenwoordig. Maar als we vervolgens het volksverlangen op ons laten inwerken, staat ons verstand compleet stil. Het volk van God verlangt ernaar dat het wetboek van God weer een centrale plaats krijgt in het volksleven. Er is honger en dorst naar de vijf boeken van Mozes.

De Bijbel houdt ons regelmatig de handel en wandel van Israël voor als een spiegel van hoe het niet moet. Maar Nehemia 8 laat ons een volksgebeuren zien dat oproept tot navolging.

Zaterdag proberen we dat te doen, op een ander plein, in Den Haag. Hier verzamelen degenen die belijden dat Jezus Christus hun leven is, uit zowel reformatorische als evangelische kring, zich net als het volk in Nehemia 8 als één man, op één plein met één verlangen, voor de jaarlijkse Mars voor het Leven. We mogen hier als christenheid een duidelijk en krachtig signaal afgeven aan onze maatschappij en politiek. De boodschap is dat elk leven waardevol en door God geschapen is.

Het is bemoedigend dat de politieke partijen SGP en ChristenUnie jaarlijks zijn vertegenwoordigd tijdens de mars. Maar waar zijn de predikanten? Waar zijn de kerkelijke gemeenten? Doet het ons nog iets, dat er in ons land jaarlijks circa 30.000 kinderen in de moederschoot worden vermoord? Of zijn we er inmiddels aan gewend geraakt? Zijn we er nog van overtuigd dat we als christenheid de beste boodschap hebben voor een maatschappij waarin de dood hoogtij viert?

Het wordt tijd dat de kerk gaat ontwaken, de ernst van de tijd daadwerkelijk onder ogen ziet en in actie komt. Het is de hoogste tijd dat de christenen in ons land elkaar gaan vinden aan de voet van het kruis en zich actief en biddend gaan inzetten voor een terugkeer naar de Bijbel en het herstel van de universele waarden en normen. Wat zou het een rijk getuigenis tegenover de wereld zijn als de christenheid in Nederland het voorbeeld uit Nehemia 8 gaat navolgen.

Het was de Heiland Zelf die in Johannes 17 bad dat Zijn volgelingen één zouden zijn, opdat de wereld zou weten dat Hij de Gezondene van de Vader was. Uit Nehemia 8 blijkt dat Gods idealisme ook Zijn realisme is. En deze God is nog steeds dezelfde. Zijn arm is niet verkort en Zijn hand heeft groot vermogen, ook vandaag.

Eenheid onder christenen is niet zozeer een wenselijk ideaal, maar dringende noodzaak, willen we een ‘geestelijke vuist’ kunnen maken in deze eindtijd. Laten we daarom niet blijven steken bij de belijdenis met onze mond: „Ik geloof in één heilige, algemene, christelijke kerk”, maar laten we de daad bij het woord voegen. „De God van de hemel, Hij zal ons doen slagen en wij, Zijn dienaren, zullen opstaan en gaan bouwen” (Nehemia 2:20).

De auteur is voorzitter van Stichting Heart Cry en een van de sprekers tijdens de Mars voor het Leven 2013.