De christelijke schrijver Marc Pranger, die op Texel opgroeide, verbond mooie en bekende plekken op het eiland met een Bijbelgedeelte. Deze „verhalende overdenkingen” staan op zijn website Texel Eilandspiegels.

De tuunwallen, een woord uit het dialect dat vaak wordt vertaald als ”tuinwallen”, inspireerden hem tot het maken van een overdenking over eenheid en verscheidenheid, over „hoe Jezus’ volgelingen met elkaar omgaan.” De omtuining is „één met de schepping”, schrijft Pranger. „Tuunwal, een afbakening van een eigen stukje grond. Geen dode koude afrastering, van hout en prikkeldraad. Er zijn zoveel momenten geweest dat we koude afrasteringen maakten tussen verschillende kerken. (…) Gelukkig hebben we een kans om de waarde te ontdekken van de tuunwal; een ieder heeft zijn eigen plek, maar de overgang is vriendelijk en niet abrupt en is dan wel gevormd met mensenhanden, maar verfraaid door de zachte handen van de Schepper, die de uiteindelijke vorm bepaalt. Zo zijn we samen één in het anders zijn. Spiegel waar de wereld Jezus in kan zien.”

Sinds de twintigste eeuw is het voor boeren goedkoper om een afrastering van palen en prikkeldraad aan te leggen. Hierdoor zijn veel tuunwallen verdwenen. Inmiddels genieten ze bescherming van Natuurmonumenten en worden er nieuwe wallen aangelegd.

Tuunwallen komen ook op andere plaatsen in Nederland voor, zoals in het Land van Vollenhove in Overijssel, maar het kenmerkende landschapselement is vooral op Texel goed bewaard.

Lees in Digibron

Texel herstelt historische “tuunwallen” (Reformatorisch Dagblad, 23-03-2006)