Het gevaar na een grote ramp is altijd dat er andere rampen overheen komen. Dat gebeurde eerder bijvoorbeeld ook in Haïti in 2010. Daar brak na de allesverwoestende aardbeving cholera uit.

Op de Filipijnen is vooral op de eilanden Leyte en Samar de behoefte aan medische hulp erg groot. Daar dreigt ook het risico van epidemieën. „De riolering werkt vaak niet meer, als die er al was. Ook liggen er nog veel lijken onder het puin. Dit vergroot de kans op overdraagbare ziektes, zoals diarree en luchtweginfecties: de ramp na de ramp”, aldus noodhulpcoördinator Paul Borsboom namens de SHO.

Veel ziekenhuizen zijn kapot en daarom is de normale ziekenverzorging ver onder het gewenste niveau. Borsboom: „Daarbovenop komen nog de vele gewonden die tijdens de tyfoon zijn gevallen, onder meer door rondvliegend puin.” Om een eventuele ramp na de ramp te voorkomen, richt de noodhulpverlening zich daarom vooral op het distribueren van veilig drinkwater en het uitdelen van waterzuiveringstabletten.

Noodhulp en wederopbouw vinden nu tegelijkertijd plaats. „In Tacloban en omgeving lijkt het alsof iedereen aan het timmeren is”, zegt hulpverlener ter plaatse Jan-Willem Wegdam van Cordaid Mensen in Nood. De hulp die nu al wordt geboden aan wederopbouw is sneller dan verwacht. „We zijn nu 3 weken na de ramp, normaliter zie ik dergelijke activiteiten op deze schaal pas na 8 weken.”

Oxfam Novib biedt naast noodhulp al werkprogramma’s aan, zodat mensen al weer wat kunnen verdienen. Op de eilanden Cebu, Leyte en Bantayan zijn er programma’s waarbij mensen eten krijgen in ruil voor de werkzaamheden die ze verrichten. Andere SHO-partners, ICCO en Kerk in Actie, steunen boeren bij de wederopbouw door zaden en landbouwgereedschappen op Negros te verstrekken en huizen te herstellen op noord-Panay.