De armoede in Zeeland is groot en neemt nog steeds toe, signaleert Van de Haar. „Dat komt vooral door de economische crisis. Mensen raken werkloos. Maar er zijn ook andere oorzaken, zoals echtscheidingen, waardoor mensen in de problemen komen. Daarnaast is er de groep die ziek wordt en tot de schrikbarende ontdekking komt dat veel kosten die met die ziekte samenhangen niet langer worden vergoed door de ziektekostenverzekeraar. Uitkeringen zijn tegenwoordig zo laag dat velen niet meer kunnen rondkomen.”

Ongeveer een jaar geleden startte Angela Van Hart tot Hart Zeeland. Inmiddels zijn er ook Facebookpagina’s specifiek voor Tholen, Zeeuws-Vlaanderen en Schouwen-Duiveland, en als het aan Angela ligt komen er nog meer bij.

„Het is hartverwarmend dat je zo veel positieve reacties krijgt”, vertelt ze. „Het aantal donaties groeit nog steeds. Van een supermarkt in Vrouwenpolder krijgen wij elke dag het brood dat aan het eind van de dag overblijft. Dat wordt verdeeld onder mensen die het nodig hebben. Maar er zijn ook mensen die via een pb’tje (persoonlijk berichtje op Facebook) spontaan aanbieden een grote pan soep te koken voor de minima. Er zijn huishoudens die, na aftrek van alle vaste lasten, van 10 tot 20 euro per week moeten rondkomen. Je kunt mensen die niets te eten hebben niet in de steek laten.”

Van de Haar is bezig met het opzetten van een website, zodat ze nog meer behoeftige Zeeuwen kan bereiken. Op dit moment heeft de Facebookpagina ruim 1100 leden, en dat aantal groeit nog. „Alles gaat bij ons met gesloten beurzen en dat bevalt prima. Natuurlijk zijn er ook mensen met een gat in hun hand die zich bij ons melden voor hulp. Maar die vallen snel door de mand en die helpen we daarna ook niet meer.”

Het is volgens Van de Haar verbazingwekkend hoeveel mensen „de schijn ophouden.” Het heeft volgens haar te maken met schaamte. „Er was een vrouw die om hulp vroeg, maar die op Facebook ondertussen meldde dat ze met haar kinderen naar McDonald’s en de Efteling ging. Ik liet haar weten dat ze niet in aanmerking kwam voor hulp omdat ze klaarblijkelijk genoeg geld had, anders kon ze zulke uitjes nooit bekostigen. Toen bekende ze dat ze die berichtjes alleen de wereld instuurde om de schijn op te houden. Dat vind ik zo erg. Mensen willen bij de groep horen die het wel goed heeft. Ze praten er liever niet over dat ze arm zijn. Niemand hoeft te weten hoe beroerd ik eraan toe ben, denken ze dan.”

Angela van de Haar wordt gedreven door menslievendheid en sociale betrokkenheid. Ze heeft het er zo druk mee dat haar drie puberende kinderen er weleens wat van zeggen. „Maar meestal voegen ze er dan direct aan toe dat ik toch ook wel heel goed bezig ben. Dat vind ik heel fijn.”

Van Hart tot Hart Zeeland kan nog altijd sponsors gebruiken. „Het liefst zou ik een stichting willen worden. Dan kun je van je leveranciers veel meer donaties krijgen. Maar dan moet je een bestuur vormen en moet ik alles uit handen geven. Het liefst ga ik op de ingeslagen weg door.”