De laatste etappe in een race langs zes eilanden. Woensdag en donderdag zijn de koning en koningin op het eiland Aruba. Op de boulevard van Oranjestad is alles aangeharkt en aangeveegd. Met militaire precisie is alles voorbereid. Arubanen zijn na Nederland, sterk op de Verenigde Staten georiënteerd. Dat is in alles te merken: goed afzettingen, nette uniformen, vrouwen in mantelpakjes, en mooie hoeden.

In een prachtige Lexus komt het koningspaar deze woensdagmorgen voorrijden. Dat oogt toch anders als de simpele busjes die de koning eerder op Curaçao gebruikte.

Zwaaiend begroet de koning de honderden mensen achter de hekken. Een opdringerige Argentijnse verslaggever die koningin Máxima een microfoon voor het gezicht probeert te houden, wordt door de koning met een ferme duw naar de kant van de weg verwezen. Hij heeft al zijn krediet verspeeld.

Na het beluisteren van de volksliederen inspecteert de koning de in hun tropenkostuum gestoken erewacht van militairen. Het plaatje zou af zijn geweest als ook koning Willem-Alexander hier in zijn witte uniform had kunnen verschijnen. Die kans gaf de regering-Rutte hem echter niet.

De koning spreekt eerst met de gouverneur van Aruba, gaat dan langs bij de Staten –zeg maar parlement– van het eiland en als derde ontmoet hij de ministers en de populaire minister-president Eman. Die is nog maar sinds 30 oktober in functie.

Voor het publiek buiten vertelt een ceremoniemeester wat er gebeurd. In het Papiaments, in het Nederlands en ook in het Engels. Aan de kade liggen namelijk twee megacruiseschepen vol Amerikanen. Ook die staan tussen het publiek. „The royal king of the Netherlands” is er, vertelt de commentator.

Na het officiële gedeelte verdiept de koning zich woensdagmiddag in de toekomst van Aruba. Twee groepen studenten discussiëren over Aruba van over enkele tientallen jaren. De ene groep wil een groen eiland met veel zonne- en windenergie. De andere studenten pleiten voor een samenleving waarin onderwijs op topniveau centraal staat. ,Studenten die in Nederland gaan studeren moeten als zij terugkomen naar Aruba en hier een aantal jaar blijven werken hun studieschuld vrijgescholden krijgen”, pleit er een.

Buiten wachten scholieren en bewoners van de wijk San Nicolas op het einde van het debat. De tropische hitte deert hen niet. Een klein groepje demonstranten draagt borden die protest aantekenen tegen de ,corruptie”. Zij vragen aandacht voor de grote armoede onder groepen van de bevolking. „Maar we gaan het feestje niet bederven. We zijn voor het koningshuis, maar tegen deze regering. Ik roep straks heel hard: Leve de koning en koningin!”, ligt een van hen toe. „U moet ze niet geloven hoor”, zegt een verontwaardigde Arubaanse vrouw die langsloopt tegen de media.

Woensdagavond steekt de koning alle Arubanen een hart onder de riem als hij tijdens een muziekfestival vol keiharde muziek van Arubaanse musici de eilandbewoners bedankt. De koning noemt Aruba een zelfverzekerd land dat een „natuurlijke brug” tussen het Europese deel van het rijk en Amerika vormt. Hij zegt dat de oudste broer –Nederland– de kleinste broer –Aruba– altijd zal steunen. Dat zijn woorden waar de Arubanen op zitten te wachten ze juichen.

Ondertussen is de brandweer druk om een reeks branden in de droge ruigte rond het festivalterrein te blussen. Resultaat van het zojuist afgeschoten vuurwerk ter ere van de koning.