Met de stelling ”Het zingen of beluisteren van een requiem is geen probleem” is 46 procent van de ruim 500 stemmers het eens.

In het Reformatorisch Dagblad van donderdag zei drs. Piet den Uil zich zorgen te maken over de concertcultuur in de gereformeerde gezindte. Dirigent Patrick van der Linden vindt het uitvoeren van een requiem niet verkeerd, terwijl Den Uil daar moeite mee heeft.

Organist Sietze de Vries zegt op Facebook het eens te zijn met Van der Linden: „In tegenstelling tot eerdere tijden, is de kunst en cultuur uit de meeste Nederlandse kerken verdwenen. Daarmee ook de vanzelfsprekendheid van goede musici binnen de kerken. Vanuit Bijbels perspectief is dit onmogelijk goed te praten. Patrick gaat hier zeer genuanceerd mee om en sluit af met het belangrijkste: „… het kan niet anders dan dat het goed moet zijn. Laat ik me dan normeren door de concertcultuur? Nee, de muziek zelf vraagt dat. En God vraagt dat.” Ik hoop dat deze ware woorden veel mogen resoneren binnen de kerkmuren!”

Gerko de Bruijn vindt dat Van der Linden de neiging heeft identiteit ondergeschikt te maken aan de muziekkwaliteit. „Mijns inziens is niet de vraag wat goed en cultureel erfgoed is, maar in hoeverre we als reformatorische christenen die muziek moeten presenteren en promoten die uit een cultuur komt die juist verschilt van onze eigen reformatorische identiteit. Moeten we als musici uit de reformatorische gezindte nu werkelijk putten uit profane en roomse culturen terwijl ondertussen onze eigen belijdenisgeschriften hier lijnrecht tegenover staan?”

Ria ten Brinke uit Gouda zegt het eens te zijn met Den Uil: „We kijken te veel naar professionaliteit in plaats van naar de inhoud en wie het speelt.”

Tera Voorwinden is het niet met haar eens: „Het is juist mooi om via de klassieke muziek zicht te krijgen op de grote katholieke traditie. Ook het bidden tot gestorvenen is in de vroege kerk in gebruik geweest. Het wordt pas verontrustend als we geen zicht meer hebben op het grote verhaal en alleen ons eigen kleine traditiestroompje in Nederland (waarin we overal iets van moeten vinden) als dogmatische norm nemen.”