Ten Holt creëerde meer dan honderd korte fragmenten van enkele maten, die vrij van tempo en het aantal herhalingen kunnen worden uitgevoerd, weliswaar gebonden aan tonaliteit en ritme. De speelduur kan variëren van ruim negentig minuten tot een hele dag. Dat laatste gebeurde in 2010 in de hal van het station van Groningen en vorig jaar in de nog lege metrotunnel van de Noord/Zuidlijn in Amsterdam. De componist schreef ”Canto Ostinato” voor twee of vier piano’s. Een cd-uitvoering ervan werd beloond met een gouden plaat.

Organisten hebben het stuk ook ontdekt. Aart Bergwerff speelde in 2006 in Deventer de wereldpremière en zette in 2007 het werk op cd in de evangelisch-lutherse kerk in Den Haag. Sindsdien voert ook Toon Hagen het werk regelmatig uit. Een cd, opgenomen op ‘zijn’ Schnitgerorgel in de Zwolse Grote Kerk, is daarvan het resultaat.

Hagen noemt het werk een onuitputtelijke vindplaats van muzikale intenties. Dat moge zo zijn, maar ik raak bij die onuitputtelijke herhaling van kleine motiefjes in dromenland. Mensen die een piano-uitvoering bijwoonden, konden op een zelf meegenomen matrasje of kussen gaan liggen.

Hagen bouwt de repeterende motiefjes van ”Canto Ostinato” langzaam en subtiel op en af in een scala van klankkleuren die naadloos in elkaar overlopen. Met grote perfectie houdt hij de Schnitger in bedwang. Er gaan niet meer dan bijna tachtig minuten op de cd. De eindeloze herhalingsmotiefjes houden dan ook abrupt op.

Simeon ten Holt – Canto Ostinato – Toon Hagen; Quintone (Q13003); € 15,-; www.quintone.nl