Macaber detail in de zaak is dat W. het slachtoffer zijn eigen graf heeft laten graven. Toen het gat 2 meter diep was, heeft W. Temme met een schep hard op diens achterhoofd geslagen. Temme belandde in de kuil, die W. vervolgens zou hebben dichtgegooid. Het is niet duidelijk of Frank Temme toen al dood was; mogelijk is hij levend begraven. Zijn lichaam werd 8 maanden later gevonden, na diverse grootscheepse zoekacties.

Volgens justitie is verdachte W. „heel overwogen te werk gegaan”. Op de bewuste dag had Temme met W. afgesproken. W. zou Temme hebben voorgehouden dat er een grafkuil voor iemand anders moest worden gegraven. Gewapend met scheppen, joints en drank dolven de twee vrienden de kuil, waarin T. ten slotte zelf in bewusteloze toestand belandde.

Waaróm Temme is gedood, is niet komen vast te staan. Gerard W. heeft tegen vrienden gezegd dat hij de moord op zijn geweten heeft. Dit zou hij uit bravoure hebben gedaan, verklaarde hij later. Ook tegen twee undercoveragenten zei hij dat hij iemand had „omgelegd”. Na zijn arrestatie wilde hij tijdens verhoren niets van betekenis zeggen. Het OM beschikt over aanvullend bewijs, onder meer in de vorm van DNA-sporen op een leeg pak sap. Dit lag in de grafkuil. Forensisch specialisten ontdekten sporen van zowel W. als Temme.

De officier van justitie hekelde het gebrek aan berouw bij W. en benadrukte dat hij de bedoeling heeft gehad het lichaam van Temme voor altijd verborgen te houden. Daarmee zou hij de nabestaanden voor altijd in onzekerheid hebben gelaten.