Vanmiddag legden Koolmees (D66), Klaver (GroenLinks), Schouten (ChristenUnie) en Dijkgraaf (SGP), al dan niet vergezeld door hun fractievoorzitters, opnieuw de 500 meter af die hun Haagse biotoop aan het Binnenhof scheidt van het –recent geheel vernieuwde– domein van minister Dijsselbloem (Financiën).

Wel dunde de optocht de afgelopen dagen zienderogen uit. Nadat Thieme (PvdD) het bij één gesprek liet –en PVV en SP in het geheel niet kwamen opdagen– gaf donderdag ook het geplaagde 50PLUS er de brui aan.

Maar zeker nu ook het CDA de draaideur de rug heeft toegekeerd, lijken de komende dagen cruciaal te worden voor het kabinet om voldoende steun te verwerven bij de oppositie voor zijn plannenmakerij. Zoals bekend komt de coalitie van VVD en PvdA in de Eerste Kamer immers acht zetels tekort om de kabinetsvoorstellen daadwerkelijk tot wetgeving op te waarderen.

De tijd dringt. Niet alleen omdat Dijsselbloem eind deze week verplichtingen heeft in het buitenland. Zelfs niet omdat Brussel wacht op de invulling van de opgelegde 6 miljard euro aan bezuinigingen. Maar vooral omdat dinsdag in de Senaat staat te gebeuren waar het kabinet zo voor vreest. Als de voortekenen niet bedriegen, dreigt een meerderheid van de senatoren daar een plan van het kabinet (voor een versoberde pensioenopbouw) weg te stemmen dat niet minder dan 2,8 miljard euro in het laatje had moeten brengen.

Hoewel het voor Dijsselbloem, met alleen D66, GL, CU en SGP nog aan tafel, overzichtelijker lijkt te zijn geworden, kan hij zich anderzijds weinig meer permitteren. Omdat D66 zowel samen met GL als in een combinatie met SGP en CU het kabinet aan een meerderheid kan helpen, mag Dijsselbloem díé partij sowieso niet verliezen. Daarvoor lijkt het sociaal akkoord –met daarin arbeidsmarkthervormingen die D66 wil versnellen– minimaal een tikkeltje te moeten sneuvelen.

Nóg lastiger lijkt de opgave voor Dijsselbloem om ook GL-fractievoorzitter Van Ojik tot het eind toe aan tafel te houden. Want waar de VVD juist de combinatie D66, CU en SGP wel ziet zitten, is er de PvdA veel –zo niet alles– aan gelegen om de ideologische broeders en zusters van GroenLinks binnenboord te houden.

Die partij geeft echter geen krimp als het aankomt op de 6 miljard euro aan extra bezuinigingen die Dijsselbloem op last van Brussel wil doorvoeren.

Volgens de bewindsman is het in Brussel ook absoluut onbespreekbaar om het met minder te doen. Maar GroenLinks denkt daar dus anders over en zette hier in haar tegenbegroting een bezuiniging van exact ”nul euro” tegenover.

Minder bezuinigen dan 6 miljard zou voor de PvdA-bewindsman, die voorzitter is van de eurogroep, niets minder zijn dan een persoonlijke vernedering. Dé vraag die de komende dagen echter beantwoord moet worden, is of Dijsselbloems eigen PvdA 
die 6 miljard eigenlijk wel net zo belangrijk vindt als hijzelf. Of wordt onder grote druk álles, zelfs 6 miljard, vloeibaar?

Door zaterdag te verklaren een eventueel akkoord met het kabinet éérst voor te leggen aan 23.000 GL-leden, voerde Van Ojik de druk op het kabinet voor een voor zijn partij goed onderhandelingsresultaat alleen nog maar verder op.

Dat de onderhandelaars zichzelf wat extra tijd gaven voor het oplossen van de politieke sudoku, door de financiële beschouwingen opnieuw een week uit te stellen, is geen teken van kracht.