Syrische christenen omvatten zo’n 10 procent van de bevolking. Het is trouwens niet eens dat lage percentage dat hen zo kwetsbaar maakt. Er zijn immers veel meer minderheden in het land.

Een groter probleem is dat ze geen vast en aaneengesloten woongebied hebben. Andere minder­heden hebben vaak hun eigen enclaves, aldus Eliyana Francis, Syriëspecialist van Open Doors en Middle East Concern. Christenen missen dat.

Dat de christenen over het land verspreid zijn, komt door hun onderlinge verschillen. Ze zijn afkomstig uit verschillende volkeren, spreken verscheidene talen en zijn ook op het punt van geloof zeer verdeeld. „Er zijn protestanten, orthodoxen en roomskatholieken”, aldus Francis.

Ook politiek zijn de christenen niet eenstemmig. Er is een groep van kerken die het regime van president Assad ondersteunt. „Maar dat is een minderheid.” Anderzijds zijn er „individuele christenen” die hoge posities hebben binnen de Syrische Nationale Conventie (SNC) van de oppositie. De overgrote meerderheid van kerken probeert „zo neutraal mogelijk” te blijven.

Naarmate het conflict echter voortduurt en een steeds religieuzer karakter krijgt, wordt het moeilijker die neutraliteit vast te houden, aldus Francis. „Vooral in streken waar christenen eeuwenlang vreedzaam naast andere groepen woonden, zorgt dit voor enorme desillusie.”

Vrijwel alle sprekers benadrukten dat christenen een lange geschiedenis in het land hebben. De eerste christelijke kerk was gevestigd in Syrië, stelde de Iraakse priester Emanuel Yukhana. „Ze waren er al vijf eeuwen voor de islam.” Yukhana benadrukte de „positieve rol” die christenen altijd in Syrië hebben gespeeld.

Francis stelde dat er een „compleet nieuw Syrië” ontstaat als de internationale gemeenschap toestaat dat de christenen uit het land verdwijnen.

CDA-Europarlementslid Oomen stelde dat „andere minderheden even belangrijk” zijn als de christenen in Syrië, zoals „gematigde moslims.” Volgens haar heeft het Europees Parlement al in 2011 zijn zorgen over de positie van christenen geuit.