Volgens de Nederlandse euthanasiewet is euthanasie onder voorwaarden niet langer strafbaar. Het belangrijkste argument indertijd was dat euthanasie nu eenmaal vóórkomt en dat het van belang is het handelen van artsen transparant én toetsbaar te maken door middel van een meldingsprocedure.We zijn inmiddels een paar jaar verder en weten één ding zeker: artsen zijn niet méér gaan melden. De belangrijkste reden lijkt te zijn dat er geen ”garantie van straffeloosheid” is. Ze lopen altijd de kans dat de toetsingscommissie anders oordeelt dan zij zelf en dat ze alsnog voor de rechter komen. Logisch dus dat -zeker als de arts niet aan alle zorgvuldigheidscriteria heeft voldaan- er niet wordt gemeld. Terwijl dat nu juist de gevallen zijn die in beginsel strafbaar zijn.

Euthanasie is regelrecht in strijd met het recht op leven, zoals vastgelegd in het EVRM, zeg maar de grondslag van de Raad van Europa. Ook met het oog daarop zou de assemblee van de Raad van Europa er verstandig aan doen om niet alleen de intenties achter de Nederlandse wet, maar vooral de effecten ervan zwaar te laten meewegen. Waarom zou je andere landen aanbevelen wetgeving te maken die met het oog op de toetsbaarheid goed bedoeld is, maar slecht uitpakt?

mr. A. Rouvoet, fractievoorzitter ChristenUnie en woordvoerder in de Tweede-Kamerdebatten over euthanasie.