Het bericht dat het Clara Wichmann Instituut een proces aanspant tegen de SGP wegens het discrimineren van vrouwen, komt niet onverwacht. Dat proces was deze zomer al aangekondigd. Daarvoor heeft men al eerder vergeefse pogingen gedaan om de SGP veroordeeld te krijgen.In de jaren negentig probeerde een zekere mevrouw Franssen uit Roermond lid te worden van de partij. Dat geding verloor zij, ook al omdat zij geen binding had met de grondslag van de SGP. Pogingen van het Wichmann Instituut om een vrouw uit SGP-kring bereid te vinden voor een proefproces, liepen op niets uit. Gelukkig wilde niemand zich daarvoor laten gebruiken.

Nu probeert men het op een andere manier. Daarbij wordt ook de Nederlandse staat in het beklaagdenbankje gezet, omdat die een vrouwonvriendelijke partij als de SGP niet alleen gedoogt, maar ook subsidieert. Hoe eventueel in hoger beroep het vonnis van de rechter uit zal pakken, is natuurlijk nooit met zekerheid te zeggen. Duidelijk is in ieder geval wel dat het jaren gaat duren.

Inmiddels is men op het ministerie van Justitie tot de conclusie gekomen dat het niet tot de kerntaken van het departement behoort om het Wichmann Instituut te blijven subsidiëren. Volgend jaar wordt de subsidie met eenderde verminderd en in 2006 is het helemaal bekeken. Dat betekent waarschijnlijk het einde van het instituut.

Voor de SGP is dat welhaast een reden om de vlag uit te steken, zij het dat het Clara Wichmann Instituut inmiddels in een apart fonds gelden gereserveerd heeft om de kosten van het in gang gezette proces tegen de SGP (ook in hoger beroep) te betalen.

Overigens valt niet te ontkennen dat het vrouwenstandpunt van de SGP, ook los van deze juridische procedures, onder druk staat. Dat is zowel intern als extern het geval. Gelijkheid van man en vrouw is een belangrijk geloofsartikel van de moderne maatschappij. Dat werkt door op allerlei gebied.

In de samenwerking van SGP en ChristenUnie vormt de positie van de vrouw in toenemende mate een moeilijk punt. Ook in de gereformeerde gezindte is de werkende gehuwde vrouw in opmars. Op kerkelijk gebied brokkelt het verzet tegen de vrouw in het ambt steeds verder af.

Ook hier vertonen de dingen onmiskenbaar een bepaalde samenhang. Zo wijst de Nederlands gereformeerde commissie die groen licht wil geven voor de vrouw in het ambt, de kritiek van de christelijke gereformeerde en gereformeerd vrijgemaakte deputaten van de hand met het argument dat „op talloze wijzen de emancipatie van de vrouw onder ons zijn beslag heeft gekregen.”

Ook al kun je hier geen isgelijkteken plaatsen, er is wel een bepaalde samenhang: psychologisch, maatschappelijk en exegetisch. Zo was het ook niet toevallig dat op het eerste vrouwenberaad van de ChristenUnie een vrouwelijk predikant voor een meditatie was uitgenodigd, die vond dat Paulus met de zwijgteksten bepaalde feiten uit de evangeliegeschiedenis verdonkeremaand had. De fundamentele bijbelse notie dat al de Schrift door God is ingegeven, was hier kennelijk niet meer aanwezig.

Gezien de externe kritiek en de interne onzekerheid is er voor de SGP best reden om zich te bezinnen op de manier waarop zij omgaat met de vrouw in de politiek. Het is ook niet zo makkelijk om strakke lijnen te trekken vanuit de Bijbel naar de huidige situatie. Het verschijnsel politieke partij komt in de Bijbel niet voor.

Maar tegelijkertijd is het geen onbelangrijke zaak hoe we omgaan met de bijbelse uitgangspunten ten aanzien van de positie van man en vrouw. Wie graag wil aansluiten bij wat in onze maatschappij gangbaar is, zal daar onvermijdelijk steeds verder van af komen te staan.