„We moeten oppassen in de kerk voor een verwend christendom. De eer van God moet steeds centraal staan en ook het heil van de gemeente. Wie gehecht is aan de Psalmen en jarenlang is opgevoed met de Psalmen in de eredienst vindt daarin genoeg geestelijke voeding.

Toch zijn er tegenwoordig jongeren en ouderen binnen het Gereformeerde deel van de kerk, die het eigentijdse en vrije lied verkiezen boven de Psalmen. Dit gaat zelfs zover dat het bijna een ‘must’ wordt om andere liederen dan Psalmen te zingen in de eredienst. ”Het kan verkeren” en dat in een periode van veertig of vijftig jaar!

Vanouds hebben de Hervormd-Gereformeerden zich verzet tegen het zingen van gezangen en zeker tegen elke vorm van gezangendwang in de eredienst. Nu wordt er pressie uitgeoefend in verschillende gemeenten om vooral vrije liederen te laten zingen in de eredienst. De emotie speelt daarbij zeker een grote rol. Het grote gevaar is dat we de spirituele behoeften van een verwend christendom gaan voeden in eigen kring. (…)

Duidelijk zal zijn, dat de Psalmen, ondanks alle voorkeuren voor andere liederen, het karakter van de eredienst dienen te bepalen. In de Psalmen vinden we immers alle geloofsstukken terug. Je kunt geen preek bedenken of er past wel een Psalm bij. De Psalmenbundel is een Bijbel in de Bijbel!”