De geur van popcorn vermengt zich met sigarettenrook en de reuk van versgebakken vlees. In alle vroegte hebben zich al honderdduizenden betogers verzameld op het Tahrirplein in Caïro. Ze klappen, schreeuwen en zwaaien met de rood-wit-zwarte Egyptische vlag.

Na maanden van kalmte heersen op het plein weer drukte en chaos. Dit keer richt de woede van de betogers zich tegen de president die zij vorig jaar kozen. Mohammed Morsi wordt ervan beschuldigd de economische problemen van Egypte niet goed aan te pakken. Ook zou hij uit zijn op een machtsmonopolie van zijn regerende moslimbroederschap.

Vuurwerk ontploft. Laserstralen werpen bundels groenig licht over het plein. Militaire helikopters vliegen over. Als teken dat het leger het enige apparaat is dat het in Egypte écht voor het zeggen heeft.

„Dit is een revolutie”, schreeuwt een jongeman, terwijl hij zich met moeite een weg door de menige baant. Demonstranten hebben zich in de nauwe straten rond het Tahrirplein samengepakt, tot op de daken van winkels en op de balkons van koloniale panden toe.

Gezinnen lopen langs betonnen muren die volgekalkt zijn met graffiti. Allemaal getuigen van tweeënhalf jaar non-stop politieke onrust in het Arabische land.

Op het plein zelf, waar mensen schouder aan schouder staan, is de hitte van 38 graden ronduit verstikkend. De grond ligt bezaaid met plastic zakken, flessen en sinaasappelschillen. Op sommige plaatsen is de grond drassig geworden.

Gehelmde mannen in groene reflecterende vesten patrouilleren het plein. Zij moeten de orde handhaven, maar konden toch niet voorkomen dat de afgelopen dagen tientallen vrouwen seksueel werden belaagd.

”Wegwezen” staat te lezen op grote rode kaarten die een groep jongemannen meedraagt. Ze dragen kinderen met Egyptische vlaggen op hun wangen geschilderd op de schouders.

Opnieuw is het vertrek van de zittende regering in Caïro het doel. „Wij zullen niet weggaan – hij zal vertrekken”, klinkt het.