Dat blijkt uit de schriftelijke voorbereiding over de initiatiefwet die een eind maakt aan de ruimte voor levensbeschouwelijke instellingen om een eigen personeelsbeleid te kunnen voeren. De wet is ingediend door leden van D66, VVD, PvdA, SP en GroenLinks.

Sinds de invoering van de Algemene wet gelijke behandeling in 1991 konden orthodoxe instellingen al niet langer samenwonende (homo)stellen weren, behalve wanneer hun leefwijze in strijd was met de grondslag. Het „enkele feit” dat iemand samenwoont mag dan geen reden zijn voor ontslag.

Deze omschrijving was destijds het maximale dat aan orthodoxe gelovigen werd gegund. In de praktijk was deze uitzonderingsbepaling een dode letter. Toch wilde de homobeweging af van dit enkele feit. Uiteindelijk zijn D66, VVD, PvdA, SP en GroenLinks voor de druk bezweken. Ze wilden dit al eerder regelen, maar omdat er steeds een of meer christelijke partijen in de regering zaten, werd het op de lange baan geschoven.

Nu er geen christelijke partij in de regering zit, zien de Kamerleden hun kans schoon. Donderdag voor twee uur konden de fracties hun vragen over de wet indienen. Ze maken dan meestal ook wel duidelijk wat ze er inhoudelijk van vinden. Zo heeft D66 „verheugd” kennisgenomen van het initiatief, de PvdA „met instemming.” Ze doen hun inbreng af met een kantje A4, waarbij de PvdA en passant aan de indieners vraagt of de wet bescherming kan gaan bieden aan homoseksuele leerlingen.

CDA, ChristenUnie en SGP leggen een keur aan argumenten op tafel waarom het schrappen van de enkelefeitbepaling niet zo’n goed idee is.

CDA-Kamerlid Rog legt aan de indieners de vraag voor of hun initiatief niet contraproductief werkt. De homobelangenorganisatie RefoAnders stelt namelijk dat door dit wetsvoorstel homoseksuele docenten nog moeilijker aan een baan zullen komen in het reformatorisch onderwijs omdat scholen voorzichtiger zullen zijn met het aanstellen van docenten met een homoseksuele geaardheid.

ChristenUnie-Kamerlid Segers vraagt bij de indieners ruimte voor het collectieve aspect van de vrijheid van godsdienst. Deze ruimte mag volgens hem niet ondermijnd worden door individuen, die eerder vrijwillig hebben ingestemd met de religieuze grondslag en later niet meer. Ook de SGP legt daar de vinger bij. De staatkundig gereformeerden zien niets in de wet. Ze beschouwen hem als een onaanvaardbare inbreuk op de vrijheid van onderwijs.