Gaat het kabinet-Rutte in zijn economische beleid zo’n soort prestatie leveren? Uitgesloten is dat niet. Door eerst met vakbeweging en maatschappelijk middenveld –en deels ook met de oppositie– diverse akkoorden te sluiten (het sociaal akkoord, het zorgakkoord en het woonakkoord), verloren VVD en PvdA weliswaar iets aan bezuinigingstempo, maar creëerden zij anderzijds een breed draagvlak in de samenleving. Daarmee is, hèhè, de geit alvast aan de overkant.

Resteren nog de kool en de wolf van de Brusselse begrotingseisen. Zou het lukken ook die onbeschadigd naar de andere kant van de rivier te transporteren? De grote kunst zal daarbij zijn aan de ‘vraatzucht’ van wolf Olli Rehn tegemoet te komen zonder dat deze de geit van de eerder gesloten maatschappelijke akkoorden (met vakbondsman Ton Heerts en zijn kornuiten) grotendeels verslindt.

Met wat handig manoeuvreren zal dat wellicht kunnen. Wat in elk geval helpt is dat Eurocommissaris Rehn, die woensdag in ons land was, niet rücksichtslos blijkt vast te houden aan de 
3 procentsnorm, maar tevreden is als Nederland een bezuiniging van 6 miljard euro haalt.

Let wel, 6 miljard is geen kattenpis. Maar het zou toch weleens juist díé bezuinigingsomvang kunnen zijn waarin sociaaldemocraten en liberalen elkaar vinden. Voor de PvdA is immers van belang dat op deze wijze het bezuinigingspakket begrensd is; zou Nederland door verslechtering van de economie nog verder van de beruchte 3 procentsnorm verwijderd raken, dan betekent dat in elk geval niet dat er nóg meer bezuinigd moet worden. Nee, 6 miljard is 6 miljard.

Voor de VVD is van belang dat 6 miljard, hoe je het ook wendt of keert, nog altijd een zeer aanzienlijk bedrag is, een bedrag waar de liberalen bij hun eigen achterban mee thuis mogen komen.

Iets van het samenbindende effect van Rehns woorden zagen we deze week al in de positieve reacties van zowel VVD-fractievoorzitter Zijlstra als zijn PvdA-evenknie Samsom.

Toegegeven, vormgeven aan deze bezuiniging wordt nog een hele klus. En de tijd dringt. Voor je het weet, is het 30 augustus, de dag waarop het kabinet zijn begroting voor 2014 rond moet hebben. Daar staat tegenover dat over een deel van het te bezuinigen bedrag, te weten 3,3 miljard euro, in de genoemde maatschappelijke akkoorden al concrete afspraken zijn gemaakt. Resteert nog zo’n 2,7 miljard.

Dat zou toch te doen moeten zijn. Misschien wel door het ontkoppelen van lonen en uitkeringen. Of door het budget voor artsen en ziekenhuizen de komende jaren minder snel te laten stijgen; plannen waarover VVD en PvdA momenteel hard nadenken.

Dat alles betekent overigens niet dat er nu in het geheel geen leeuwen en beren meer op de weg zijn. De belangrijkste leeuw is de kracht van de oppositie in de Eerste Kamer. Gaat die in haar geheel dwarsliggen, dan is het over en uit met het feestje van Rutte II.

Maar het is de vraag of dat gebeurt. In coalitiekringen, en vooral bij de VVD, klinkt steeds vaker het geluid: laten we maar gaan voor de ‘nucleaire’ optie: we stoppen met al dat gepolder en al die deelakkoorden, en droppen onze plannen gewoon in de Senaat. En dan zullen we weleens zien of die het lef heeft om ons, in deze tijd van zware crisis, naar huis te sturen en zo het landsbelang schade toe te brengen.

Toegegeven, die strategie is een gok. Maar zeker geen kansloze.