Gelukkig zijn er nog factoren die een winkelstraat enigszins draaglijk maken. De combinatie van het noodzakelijke en het aangename levert heftige tegenstellingen op. Het ene moment pas ik broeken in een zweterig hokje waarboven een speaker een snoeiharde daverdreun de winkel in dendert. Waarna ik weer tot mezelf kom op een zonnig terras met een goede kaart of –nog beter– de inspirerende ruimte van een cd-winkel in kan vluchten. Hier geen zweet, geen opgedrongen daverdreun. Wel een ruime keuze aan ingeblikte muziek voor thuisgebruik.

Staat het ijzeren repertoire te pronken in de etalage, het merendeel van de cd’s staan als zerkjes opgesteld in de bakken. De hoesjes gaan kletterend door mijn vingers terwijl de covers staccato vertellen over de klinkende inhoud. Uit dit kerkhof aan vergeten composities vis ik een cd met muziek van een zekere Alessandro Striggio. Nooit van gehoord. De bezetting intrigeert mij enorm: deze Italiaan deinsde er zo’n 450 jaar geleden niet voor terug om kerkmuziek te schrijven voor niet minder dan zestig afzonderlijke stemmen. Daar steekt een doorsnee vierstemmige zetting toch wel schriel bij af.

Van gericht zoeken in een klassieke cd-speciaalzaak komt het vaak niet. Dankzij het enorme aanbod levert het grasduinen alleen al veel plezier op. Én prachtige vondsten.

Bij de kassa veroorzaakt een krakerig zingende oude dame enig oponthoud. De man achter de toonbank herkent de melodie en de dame gaat kort daarop blij naar huis met een opname van een opera die haar moeder vroeger altijd zong.

Een lid van de plaatselijke oratoriumvereniging dringt voor. Of hij posters en flyers mag achterlaten voor het komende concert. „Uiteraard.” Dan ben ik aan de beurt. Van de zestigstemmige muziek van Striggio blijkt nog een veel mooiere uitvoering te bestaan. Ik word naar de cd-speler gedirigeerd en laat mij overtuigen.

Het gros gaat voor muziekwinkelen de deur niet meer uit. Met een paar muisklikken staat het album op de harde schijf of steekt de postbode met een beetje geluk de cd de volgende dag al in je brievenbus. De cd-winkels als pleisterplaatsen voor liefhebbers van klassieke muziek verdwijnen dan ook een voor een. Een ramp. Mocht ik te zijner tijd rondlopen in verschoten en vermaakte kleding dan zijn behalve de cd-winkels ook de eetgelegenheden op de fles gegaan.