Vrouwen moeten af van „dat eeuwige schuldgevoel over hun gezin.” Ze zouden zich eerder schuldig moeten voelen „over het feit dat de overheid zo veel in hen heeft geïnvesteerd.”

Met deze woorden zette minister Bussemaker van Onderwijs vorige maand het emancipatiebeleid weer volop in de schijnwerpers. Lieten vorige ministers doorschemeren dat de vrouwenemancipatie min of meer voltooid was, de huidige minister pleit voor een nieuwe emancipatiegolf.

Donderdag debatteert de Tweede Kamer over de emancipatienota van de bewindsvrouw.

Voorafgaand daaraan hield de Kamer dinsdag een hoorzitting, waarbij zo’n vijftien voorvechters van emancipatie hun zegje mochten doen over het emancipatiebeleid.

De woordvoerder weten wel wat ze willen: staatssecretaris van Rijn van Volksgezondheid moet zijn mond houden over het belang van mantelzorg. „Die oproep en de oproep van Bussemaker voor meer economische zelfstandigheid van vrouwen, kunnen niet naast elkaar bestaan”, zo stelde Jeanet Vaessen van Women-Ic.

Renée Römkes, directeur van kennisinstituut Atria, hamert op „onderwijs, onderwijs, onderwijs” om het traditionele man-vrouwbeeld te doorbreken.

Het COC wil dat de Onderwijsinspectie controleert of de scholen wel „met respect” de verplichte voorlichting over afwijkende seksuele voorkeuren geven.

Verder zou de verplichte voorlichting die nu geldt voor de basisscholen en het voortgezet onderwijs ook moeten gelden voor het middelbaar beroepsonderwijs.

De emancipatieorganisaties zijn de politieke partijen zo ter wille dat ze zelfs conceptmoties hebben opgesteld om het beleid van Bussemaker nog verder aan te scherpen.

Van de vijftien insprekers was er één die een ander geluid liet horen. Dat was Rosanne Herzberger, een microbioloog en columniste van NRC Handelsblad. Volgens haar moet de overheid „minder willen en beleid vermijden.”

Als vrouwen blijkbaar tevreden zijn met een parttimebaan, waarom moet de overheid dan blijven aandringen op een volledige werkweek?

Herzberger: „Vrouwen willen dat kennelijk niet. Kijk naar de hoeveelheid extra geld die er in het verleden naar kinderopvang is gegaan. Dat heeft niet geleid tot extra arbeidsparticipatie van vrouwen.”