De onderhandelingen met Turkije begonnen in 2005, maar veel vorderingen zijn er niet geboekt.

Een van de grote splijtzwammen is Cyprus. Het eiland is sinds 1974 in tweeën gedeeld. Turkije bezette het noorden nadat voorstanders van aansluiting bij Griekenland een staatsgreep hadden gepleegd. De Turks-Cyprioten riepen in 1983 de onafhankelijkheid uit, die alleen door Turkije is erkend. Turkije heeft nog altijd 35.000 militairen in het noorden.

Een ander probleem bij de onderhandelingen is dat er EU-lidstaten zijn die liever niet 
een land met zo veel islamitische inwoners tot de EU willen toelaten.

De onderhandelingen tussen Turkije en de EU beslaan 35 beleidsterreinen. Tot dusver is er over slechts dertien beleidsterreinen gesproken. Over sommige onderwerpen wordt helemaal niet gepraat omdat Turkije weigert schepen en vliegtuigen uit Cyprus in zijn havens en luchtruim toe te staan.

„We willen de patstelling in de onderhandelingen oplossen”, zei Westerwelle gisteren na een ontmoeting met Davutoglu. „Deze patstelling is niet in het belang van Turkije, en is ook zeker niet in het belang van Europa.”

Davutoglu maakte na de ontmoeting duidelijk dat Ankara meer inzet van Brussel verwacht. „Eén bloem is niet genoeg om de lente uit te roepen”, aldus Davutoglu. „Eén onderwerp is niet genoeg, alle onderwerpen moeten zo snel mogelijk besproken worden, en het probleem met Cyprus moet zo snel mogelijk worden opgelost.”

Een van de tegenstanders van Turkse toetreding binnen de EU is Duitsland zelf. Bondskanselier Angela Merkel en haar conservatieve partij CDU zeggen de voorkeur te geven aan een ”bijzonder partnerschap” in plaats van volledig EU-lidmaatschap.

Haar coalitiegenoot FDP, waar Westerwelle lid van is, heeft zich echter minder sceptisch getoond ten opzichte van de eventuele Turkse toetreding.