Wat rekenen deze armen van geest zich in de tijd laagwaardig. Zoals de armen in het natuurlijke door een ieder worden versmaad en veracht. Soms worden zij door hun voornaamste vriend verstoten. Al zijn ze als verschoppelingen in de wereld, toch zijn ze Gods keurlingen. Ze zijn dierbaar en kostelijk in de ogen van God. In hen is al Gods lust. Hier wil ik wonen, spreekt de Heere, want Ik heb hen begeerd.Daarom is het geen wonder dat de Heere Jezus zulke mensen zalig spreekt en hen als de gelukkigste wil zien van de mensen die op de aarde wonen. De Heere Jezus stelt hen voor als: Zalig zijn de armen van geest. Het eerste wonder dat Christus verrichtte, was water in wijn veranderen. Zo was het eerste woord waarmee Christus de Bergrede begint, de armen van geest zalig spreken.

Nu, die geestelijk armen, hoe veracht ze ook bij de wereld mogen wezen, zijn in die armoede hoogst gelukkig. Dat wil zeggen dat geluk bestaat uit het deelgenootschap aan een goed dat tot onze volmaking dient in gemeenschap met de alleen zalige God. Het is een zaligheid die gekeerd is tot Christus en Hem deelachtig wordt in de herstelling van Gods gunst en de vernieuwing naar Zijn beeld. Hier in genade en boven in heerlijkheid. Van deze zaligheid zijn wij in onze natuur zo vervreemd, dat zelfs de wijste geleerden God niet kennen door hun wijsheid.

G. ter Borgh, lidmaat in Groningen (De armen van geest, ± 1700) ****** Einde van alle 1 blokken * Tekst past