Eind vorige week presenteerde de Franse onderzoekscommissie BEA (Bureau d’Enquetês et d’Analyses pour la Sécurité de l’Aviation Civile) haar eindrapport inzake het ongeval met de Concorde van Air France op 25 juli 2000. Bij dit ongeluk nabij Parijs vielen 113 doden: alle 109 inzittenden en vier op de grond.

Volgens de commissie zou het supersonische vliegtuigtoestel bij een afbreking van de start van de startbaan zijn geraakt waarbij het onderstel zou zijn bezweken. Omdat de Concorde al tijdens de startfase in brand stond, zou het supersonische vliegtuig dan zijn ontploft. Voorts komt BEA tot de conclusie dat ook zonder de storingen die aan de motoren plaatshadden, het vliegtuig door de reeds ontstane brandschade verloren zou zijn gegaan.

De in tussentijdse rapporten genoemde basisoorzaak en gevolgoorzaken zijn in het eindrapport door BEA gehandhaafd. Doordat de Concorde met hoge snelheid over een stuk metaal reed dat van een vliegtuig was gevallen dat vijf minuten daarvoor opsteeg, spatte een band uit elkaar. Stukken van die band beschadigden een brandstoftank, waardoor een lek ontstond.

De lekkende brandstof werd ontstoken door een elektrische vonk in de ruimte van het onderstel of door contact met de hete delen van de motor. De brand die daardoor ontstond, schoot snel onder de vleugel naar voren, waardoor verlies aan vermogen op twee motoren optrad.