De oud-rector van de Jacobus Fruytier scholengemeenschap gaf tot voor kort les op de orthodox joodse school het Cheider in Amsterdam-Buitenveldert.

Klein doceerde aan het Cheider vier vakken, waaronder het identiteitsgevoelige biologie en algemene natuurwetenschappen. „Het was heel moeilijk om voor deze vakken iemand te vinden die het joodse denken begrijpt. De leiding wil niet dat ook maar iets wordt gezegd over de evolutieleer, zelfs niet in afwijzende zin. Ook alles wat te maken heeft met de voorplanting mag op school niet ter sprake komen. De leerboeken worden op deze punten nauwkeurig gescreend. Ik heb ‘ja’ gezegd omdat ik me aangetrokken voel tot het onderwijs in de marge”, zegt de SGP-politicus in Terdege.

Nog belangrijker was voor Klein de overtuiging dat Israël het volk van Gods verkiezing blijft. „Ik zie het als een roeping om het joodse volk te steunen.”

Het Cheider telt zo’n 180 leerlingen, van twee tot achttien jaar. Ze komen uit een wijde regio.

Naast overeenkomsten tussen reformatorische christenen en orthodoxe joden ontdekte Klein opvallende verschillen, zo vertelt hij in Terdege. „Deze mensen leven veel sterker en veel bewuster in het isolement. Als kinderen van het Cheider langs een billboard met een schaars geklede dame lopen, wenden ze hun blik af. Ze concentreren zich volledig op het bestuderen van de joodse leer en de geestelijke ontwikkeling van zichzelf. Voor de jongens is ‘Bar mitswa’ worden veel belangrijker dan het examen biologie of scheikunde halen. Dat is een noodzakelijk kwaad. Welk vak je ook geeft, het conflicteert altijd wel ergens met hun leefwijze. Als docent voor de profane vakken loop je daar gigantisch tegenaan. Aan de andere kant zeg ik: Hadden wij maar wat meer van die mentaliteit!”

Klein heeft ontdekt dat de joodse leerlingen „diep overtuigd zijn van hun roeping om de joodse wetten te onderhouden, hoe zwaar dat ook is. Omdat de Eeuwige die opdracht op hun schouders heeft gelegd.”

De docent constateert een verschil kwa houding met reformatorische christenen. „We zoeken naar compromissen, om botsingen te vermijden. Dat is ook de houding van de reformatorische scholen. We maken het onszelf daardoor steeds moeilijker om geloofwaardig te blijven. Van de radicaliteit van orthodoxe joden en hun bereidheid om financiële offers te brengen, kunnen we veel leren.”

Het was voor Klein een oogopener dat ook het huidige Israël voor de leerlingen van het Cheider allerminst het land van de belofte is. „Ze vinden het een plek waar het voor joden goed toeven is, maar van het zionisme moeten ze niets hebben. Dat behoort tot het seculiere jodendom. De Israëlische vlag en het Israëlische volkslied zegt ze niets.”