Het onderzoek heeft hoofdzakelijk betrekking op de zogeheten ‘clear-air’ turbulentie, dat wil zeggen bij een wolkeloze hemel. Anders dan turbulentie in de nabijheid van onweersbuien kan deze turbulentie nauwelijks worden voorspeld.

Oorzaak zijn tegengestelde windstromen die zelfs grote vliegtuigen op en neer kunnen schudden. ‘Clear-air’ turbulentie wordt in het algemeen ook wel aangeduid als luchtgaten.

In hun analyse beperken de onderzoekers zich tot de vluchtzone boven de noordelijke helft van de Noord-Atlantische Oceaan in de wintermaanden van december tot februari. Met behulp van klimaatmodelsimulaties berekenden ze dat de turbulentie in dat gebied in 40 jaar tijd 40 tot 170 procent vaker kan optreden. Bovendien kan dit 10 tot 40 procent heftiger uitvallen.

Als de ‘clear-air’ turbulentie boven de Noord-Atlantische Oceaan zoals berekend vaker optreedt in de toekomst, kan dit volgens de onderzoekers een belangrijke invloed op het vliegverkeer hebben. Zo moeten piloten mogelijk vaker om dergelijke gebieden heenvliegen om de kans op turbulentie te verminderen. Daardoor zal het brandstofverbruik toenemen en kunnen vluchten langer duren.