Wat de zendingsgemeenten betreft, speelt op de achtergrond momenteel heel concreet de situatie van de kerk van Rotterdam– Charlois, waar voor buitenlandse christenen eigen bijeenkomsten worden belegd waarin een evangelist spreekt. De synode formuleerde uitvoerig en gedetailleerd wat het beleid moet zijn ten aanzien van zulke „zendingsgemeenten.” Er moeten vervolgens regelingen worden ontworpen voor die gemeenten in de geest van de kerkorde. Voor evangelisten wordt ook geformuleerd wat een vereiste opleiding voor hen zou moeten inhouden. In een eerdere zittingsweek had ds. D. Visser uit Broeksterwoude er al op gewezen dat als een evangelist de sacramenten wil bedienen, voor hem de weg naar het ambt via ’Apeldoorn’ open is.

Wildgroei
In reactie op eerdere voorstellen met verzoeken om een tijdelijke regeling reageerde de synodecommissie zeer afhoudend. De gesuggereerde wildgroei zal door een tijdelijke regeling zeker niet worden voorkomen maar juist worden bevorderd, hield de commissie bij monde van ds. M. van der Sluys de synode voor. De commissie plaatste ook een kanttekening bij de door de predikant, ds. D. J. van Vuuren, en de evangelist aldaar aangedragen nood in de zendingsgemeente in dezen. Het zou niet te verkopen zijn dat de evangelist geen sacramenten mag bedienen hoewel hij wel spreekt. De deputaten hadden zich niet zelf op de hoogte gesteld van die nood. Ds. D. Visser vroeg zich af of dat niet beter was geweest, om zo een objectief beeld te krijgen.

De synodecommissie gaf ook een reactie op de suggestie dat het aan de bezoekers in de zendingsgemeente niet uit te leggen is dat een evangelist niet en een predikant wel het sacrament mag bedienen. Zij verwezen naar het zendingsveld waar dat wél uitgelegd kan worden: „Waarom dan in de Nederlandse situatie niet?”

In een negenregelige zin droeg de synode deputaten op een tijdelijke regeling te treffen in de geest van de kerkorde. Daar vloeit uit voort dat een evangelist geen sacramenten mag bedienen en dat zelfs de zogenaamde hand– en spandiensten nog een doordenking behoeven. Het besluit heeft, naar verluidt, verdergaande gevolgen dan alleen in Rotterdam–Charlois.

EA
Nadat een eerdere zittingsweek langdurig gediscussieerd was over het lidmaatschap van de Evangelische Alliantie besloot de synode om deputaten op te dragen het lidmaatschap op zijn waarde te beoordelen. Dat gebeurde na een voorstel van assessor ds. J. Westerink. Over het lidmaatschap moet gerapporteerd worden zodat de volgende synode, over drie jaar, „op grond van duidelijke informatie een beslissing kan nemen over de waarde en eventuele continuering van het lidmaatschap van de EA.”

Verder droeg de synode op, mede op grond van een voorstel van ds. W. N. Middelkoop, ds. A. P. van Langevelde en ouderling M. H. Baan, contact te zoeken met andere gereformeerde deputaatschappen voor evangelisatie. Concreet werd het deputaatschap van de Gereformeerde Gemeenten genoemd. Zo mogelijk moet hun materiaal onder de aandacht van de eigen kerken gebracht worden, besloot de synode.

Zoetermeer
De synode nam op verschillende niveaus besluiten over de bezwaarschriften tegen de samenwerking van de kerk te Zoetermeer met de plaatselijke Nederlands Gereformeerde kerk. Zij besloot op één onderdeel geen uitspraak te doen, een ander onderdeel van het bezwaar toe te kennen en weer een ander onderdeel niet toe te kennen.

Het gaat allemaal om een besluit van de particuliere synode van het Westen van 26 juni 2001 inzake hun appèl tegen een beslissing van de classis ’s–Gravenhage van 18 oktober 2000. Toen werd aan de kerk van Zoetermeer toestemming verleend tot nauwer samenleven met de plaatselijke Nederlands Gereformeerde kerk. Een van de problemen was dat de Zoetermeerse Nederlands gereformeerden vrouwelijke diakenen hebben. Die functioneren formeel niet binnen de kerkenraad, maar komen op zondag wel bij toerbeurt in de consistorie, hoewel ze dan niet collecteren. De bezwaarschriften gingen onder andere over deze kwestie.

De synode merkte op dat niet zij de taak heeft om de rechtmatigheid van het nauwer samenleven te beoordelen. „Dit is een zaak van mindere vergaderingen.” Wel moet de particuliere synode nu opnieuw haar besluiten bezien in het licht van de uitspraken van de synode, temeer daar het bezwaar tegen de plaats van de Nederlands gereformeerde diakenen is toegewezen. Dat kan, zo is de verwachting van enkele synodeleden, weer gevolgen hebben voor de classis en haar eerder genomen besluit tot het verlenen van toestemming om nauwer samen te leven.