Dr. Plaisier was in Goutum op uitnodiging van de protestantse gemeente Goutum. De gemeente had de scriba uitgenodigd naar aanleiding van een opmerking van hem in Trouw dat de preek „de glorie is van een protestantse kerkdienst.” Dr. Plaisier ging toen in op een onderzoek naar de prediking binnen de Protestantse Kerk, van dr. Bert de Leede en dr. Ciska Stark. Zij concludeerden dat het niet goed gaat met de prediking in de PKN. Een paar jaar geleden stelde dr. Plaisier ook al eens dat de prediking zich in een crisis bevindt.

Een preek is een waagstuk van het geloof, zei dr. Plaisier woensdagavond. „We roepen de naam van de Heere aan en dan beginnen we te spreken. Een preek is niet een min of meer acceptabel praatje voor mensen die het ook niet meer weten. We zijn in de kerk. We zijn hier samen­geroepen door de Heere Zelf. Daarom is preken een heilige dienst.”

De context van de preek is de gemeente die samenkomt in de naam van Jezus Christus, vervolgde hij. Een preek moet passen bij een christelijke gemeente. „Een gemeente die leeft uit Christus. Als een preek daar niet bij past, kan het een goed verhaal zijn, maar is het geen preek.”

De preek heeft wat dr. Plaisier betreft „iets sacramenteels.” „Het is het moment in de eredienst waarop het meest iets van de andere kant komt.”

Veel preken malen in het luchtledige, constateert dr. Plaisier. „Het gaat over van alles, er zitten mooie overwegingen in, maar God komt niet ter sprake. Er zit geen heil in en de mensen zien er op den duur ook geen heil meer in.”

De grote verleiding is daarbij moralisme, aldus de scriba. „We moeten vaak van alles. Zonder God wordt een preek bijna noodzakelijkerwijze moraal. Of een bezwerend gebaar.”

Een preek heeft te maken met heil, omdat het in de preek gaat over God en over wie God voor ons is en wat God voor ons doet, zei dr. Plaisier. „Als een preek daar niet over gaat, wordt het gebabbel. De preek vertelt ons niet alleen over wie God is en wat Hij heeft gedaan, maar is daar zelf ook een stukje van. God verzoent Zich met ons, maar door de verkondiging gebeurt dat ook. We raken ervan overtuigd. We beginnen te begrijpen wat het betekent om een verzoend leven te leiden.”

Een preek kan ook in de exegese blijven steken. „De Bijbel is het bronboek. Dat voorkomt dat een voorganger zijn stokpaardjes gaat berijden. Maar een preek is geen Bijbelstudie.”