Nederlander in Mali: Ik ben niet bang
SÉVARÉ (ANP) – In Mali blijven het regeringsleger en radicale moslimstrijders elkaar bestrijden. Voor Nederlander Willem Snapper (66) die al jaren woont in Sévaré in het Afrikaanse land, kwam de strijd afgelopen week erg dichtbij. Toen radicale moslims oprukten tot enkele tientallen kilometers van zijn woonplaats, besloot hij te vluchten naar San, een Malinese stad die ongeveer 200 kilometer zuidelijker ligt. Inmiddels is hij veilig teruggekeerd in Sévaré, waar hij met een stichting tuinen aanlegt.
Toch is de situatie in Sévaré gespannen, ook al werd er niet gevochten, zei Snapper maandag tegen het ANP. De noodtoestand is van kracht. Sinds de Fransen vanuit de lucht doelen van rebellen bestookten, hebben radicale moslims zich onder de bevolking verspreid. Daardoor is het leger zenuwachtig. „Iedereen moet identiteitspapieren bij zich hebben. Er zijn veel controles.”
Snapper is nu de enige blanke in Sévaré. Hij woont met de familie van zijn bewaker in één huis. Die is bang dat hem iets overkomt. Op hun aanraden gaat hij niet alleen de stad in. „Ze zijn bang dat terroristen mij iets aandoen. Ik ben zelf trouwens niet bang. Het liefst zou ik gewoon de stad ingaan om te laten zien dat er niets aan de hand is.”
Op zijn reis naar San was Snapper niet de enige die Sévaré verliet, schrijft hij op zijn website. Onderweg kwam hij tientallen auto’s tegen. Mensen werden gecontroleerd bij militaire posten, waar de Nederlander weinig last van had. „Mijn blanke verschijning maakt de passages in elk geval gemakkelijk.” Ook zag hij militairen die het strijdtoneel ontvluchtten, en gevangengenomen terroristen en hoorde hij „voortdurend schieten”.
Toen Snapper vrijdag San had bereikt, bezocht hij een bar. Daar hoorde hij het nieuws dat de Fransen het Malinese regeringsleger gingen steunen. Dat begroetten de mannen in het etablissement met enthousiast gejuich. Later volgden berichten dat het regeringsleger terrein heroverde op de rebellen. Toen informanten hem vertelden dat hij terug kon naar Sévaré, aarzelde hij geen moment.
De reis verliep voorspoedig, schrijft Snapper: „Onderweg troffen we geen enkel probleem. Iedereen was bijzonder aardig; alleen bij Barbée, de binnenkomst in Sévaré, werden we iets uitgebreider ondervraagd. Maar al met al waren zij ook blij dat er iemand terugkeerde, dat geeft ze vertrouwen. En bij thuiskomst zag ik alleen maar lachende gezichten. Ik kreeg een warm onthaal.”