Zomerkampen bieden jongeren veel goeds
Rond de kerstdagen viel er in veel gezinnen een kampfolder op de deurmat. Een boekje waar door veel kinderen en jongeren halsreikend naar werd uitgezien. De afgelopen weken zullen er thuis heel wat discussies zijn gevoerd over bestemmingen en kosten. En er zullen ook heel wat sms’jes naar vrienden en vriendinnen zijn verzonden om een gezamenlijke keus te maken. Maar voordat een kamp begint moet er veel werk worden verzet. In de eerste plaats door de organisaties die deze vakanties aanbieden, maar ook door de vele vrijwilligers die straks als staflid zullen meegaan en de invulling van de kampen voor een deel bepalen. Alleen al binnen de reformatorische organisaties die kampen aanbieden zijn er elk jaar meer dan duizend vrijwilligers nodig. Goed om daar eens over na te denken als je je eigen vakantie plant. Misschien ligt daar wel een taak.
De kampen kunnen zeer waardevol zijn. Toch zijn er altijd weer mensen die bezwaren weten te noemen. Zij vinden het aanbieden van vakantie een taak van de ouders en menen dat er niets mooiers is dan als compleet gezin op vakantie te gaan. Het eerste is discutabel, het tweede kan waar zijn maar geldt vast niet voor alle gezinnen. Na afloop van de kampen zijn er ook altijd weer ouders die commentaar leveren. Ik denk aan die vader die een jongerenorganisatie belde met het verwijt dat de Bijbelstudies zo kort waren geweest; nog geen uur per dag. Op de vraag hoe lang de Bijbelstudies thuis gewoonlijk duurden, kwam de van kritiek knerpende wagen stil te staan. In elk geval, en dat is wel positief, ging deze vader met zijn kritiek naar de goede plaats.
Een andere ouder had eveneens kritiek. Zijn zoon was thuisgekomen met wilde verhalen over korte nachten en een spetterende bonte avond. En laat het nou juist deze jongen zijn met wie een van de stafleden een paar echt goede gesprekken heeft gehad. Op kamp had hij zijn hart blootgelegd en verteld van zijn verlangen om de Heere te dienen. Thuis had hij dat nooit gedurfd maar tijdens de avondwandelingen ging het vanzelf.
Natuurlijk gaan er tijdens deze kampen ook wel eens dingen mis. En soms is de kritiek dan ook terecht. Dan hebben ouders ook zonder meer het recht om daarover in gesprek te gaan met de desbetreffende organisatie of kampleiding. Maar er gaan ook veel, heel veel zaken goed. De Bijbelstudies, de fijne gesprekken en het samen bezig zijn. En ook het kunnen delen van zorgen met leeftijdgenoten kan waardevol zijn in het leven van onze jongeren. En dan nog iets, hoeveel ouderen genieten (hoop ik tenminste…) nog dagelijks na van een lang vervlogen kamp als ze kijken naar hun man of vrouw?
