Recensie: The Piet van Egmond Touch
Het is alsof de tijd heeft stilgestaan als je nu Piet van Egmond (1912-1982) weer beluistert. De vrijbuiter in orgelland was een legendarische, eigenzinnige en flamboyante toonkunstenaar. Hij trok zich van niets en niemand wat aan. Met zijn fabelachtige techniek stak hij met kop en schouders boven zijn tijdgenoten uit. Voor de een was hij een komediant op het orgel, voor de ander een bioscooporganist.
Die laatste kwalificatie is toe te schrijven aan de manier waarop hij het Steinmeyerorgel (1924) in de Prinsessekerk te Amsterdam bespeelde. Met de manier waarop hij omging met de zweltreden voor manuaal II en III en met het generaal crescendo maakte hij van het instrument van Steinmeyer een theaterorgel.
Kwamen aanvankelijk zijn populaire orgelbespelingen voor de NCRV uit de Prinsessekerk, later speelde hij ook programma’s met klassiek orgelrepertoire. Uit de archiefdoos van de NCRV werd al voor de nodige cd’s geput, zoals met opnamen uit 1970 tot en met 1974: ”The legendary Piet van Egmond” (Festivo 6941782).
Nu is er de cd-uitgave ”The Piet van Egmond Touch”, met een keuze uit bandopnamen van radio-uitzendingen uit diezelfde jaren, stammend uit het archief van de Stichting Piet van Egmond Documentatiecentrum en van Aad van der Waal. De schijf bevat werken van Lemmens, Nieland, Guilmant, Zwart, Kint, Messiaen en een improvisatie.
Eerlijk gezegd boeit mij niet alles. Zo is mij Lemmens’ March triomphale te pompeus. Het Orgellied ”Vrees niet, o mijn ziele” van Jan Zwart gaat met een sneltrein. Twee delen uit ”La Nativité du Seigneur” van Messiaen klinken weer heel mooi.
Kortom, Piet van Egmond ten voeten uit. Kleurrijk en eigenzinnig.
The Piet van Egmond Touch; Festivo (6962402); € 14,95; www.festivo.nl
Lemmens
Cor Kint
Messiaen
