De passie voor wijn heeft hij van niemand geërfd. Ilja Gort uit Maartensdijk, componist van reclamemuziek, omschrijft zichzelf als francofiel en wijnliefhebber. Misschien dat zijn uiterlijk hem de goede richting opdreef. Tenger en donkerogig zou hij gemakkelijk voor een Fransman kunnen doorgaan. „Ondanks dat ik componist ben, kwam ik op een punt dat ik zelf wijn wilde maken. Ik had geen verstand van het vak. Vloeiend Frans sprak ik evenmin, maar ik wist wel wat ik wilde: Bordeaux. Na twee jaar vond ik de plek waar het kon.”

Château de la Garde vroeg op zijn zachtst gezegd om grondig herstel, maar de dertig ommuurde percelen van totaal 13 hectare grond bleken uniek. „Elke wijngaard beschikt over een eigen microklimaat waar de merlot, de cabernet sauvignon en de cabernet France goed gedijen. Alle percelen zijn kadastraal geregistreerd; men wist vroeger al hoe uniek elke wijngaard was. Ze dragen namen als ”la source”, vanwege een ooit bestaande bron, of ”le chêne”, de eik. Handig in de praktijk. Vandaag moeten we in le chêne aan het werk, zeggen we dan. Zo houd je ze zonder misverstand uit elkaar.”

De percelen worden apart geoogst. „Dat levert dertig verschillende smaken op, al houdt vrijwel niemand die uit elkaar. Nou ja, nu je het zo vraagt, zelf kom ik een heel eind. Toch maak ik maar twee soorten wijn. Niet van alle percelen is de smaak excellent. Van de wijn van sommige zou je veel meer willen hebben, andere wijn komt er niet eens in. Ik probeer elk jaar de beste smaken samen te voegen tot onze eerste wijn, de Château de la Garde. De tweede wijn is voor de La Tulipe-wijnen die Albert Heijn verkoopt. Rond de feestdagen is de Château de la Garde er ook te koop.”

In theorie zou Gort 90.000 flessen per jaar kunnen maken. „Meestal zijn het er 60.000 en dit jaar wordt dat de helft. Het is een prima wijnjaar, maar het voorjaar was nat. De hete zomer zorgde voor kleine druiven en later voor nieuwe trossen die niet meer rijpen en eraf moeten.

Bovendien ben ik een perfectionist. Als trossen te dicht bij elkaar hangen, kan de wind er niet doorheen. Dan knip je een gedeelte van de oogst weg. Ik kan bij een wijnrank zitten en uitgebreid de vorm bestuderen. Een blaadje weghalen, zodat de tros de zon vangt. Een dag bezig zijn met een handvol ranken en het gevoel hebben keihard te hebben gewerkt. Fantastisch! Het lijkt overdreven, maar ik heb een paar man in dienst die onder toezicht van de burgemeester, mijn vriend en chef de culture, dat werk doen.”

Bordeaux of niet, zijn visie op wijnmaken is niet Frans. „Je zou kunnen zeggen dat ik een Australische benadering heb. Ik maak Bordeaux, maar ik deel de Australische visie op wijnmaken en vooral het niveau van hun hygiëne.”

De oogst is het mooiste seizoen, de kroon op een jaar werk. „Dan valt het oude zonlicht over het kleurende blad in de wijngaarden. Als de druiven geplukt zijn, geeft dat grenzeloze voldoening. Een hagelbui, een flinke storm - er kan op het laatst nog van alles mis gaan.”

Toch gaat het Gort niet om de productie, maar om de kwaliteit. „Ik werk zo biologisch mogelijk, we gebruiken alleen afbreekbare bestrijdingsmiddelen. Ik wil een rentmeester zijn, de grond goed achterlaten.”

Dat het hem lukt een ”grand vin” te maken, mogen de gouden medailles uitwijzen. Het eerste Goud werd uitgereikt op het concours de Bordeaux. „Een soort regionaal kampioenschap, maar waar toch honderden Bordeaux worden getest.”

Binnen een week volgde de gouden medaille op het Concours Général de Paris, en de finale kwam onlangs in London. Terwijl Ilja Gort thuis nietsvermoedend achter de pizza zat, werd hij op het belangrijkste wijnconcours ter wereld toegejuicht voor de gouden medaille, de Oscar onder de wijnen, die de Internationale Winefair zijn Château de la Garde toekende.