„Levensbeschouwing, vindt de staatssecretaris kortweg, is een zaak van alle omroepen. Het illustreert dat de ‘religieuzen’ hun status aparte aan het verliezen zijn. Religie is in de optiek van een groeiende meerderheid ‘ook maar’ een vorm van levensbeschouwing. Wat zal volgen is dat de overheidssteun voor confessioneel bijzonder onderwijs vervalt.

Steeds meer blijkt hoe moeilijk seculieren zich kunnen voorstellen dat geloof voor veel religieuzen meer is dan alleen maar levensbeschouwing. Dat het een levenswijze is. Actief en tastbaar. Een voorbeeld daarvan is denk ik wat onder anderen Karel Smouter en Inger van Nes doen met hun inspanningen voor de Vluchtkerk in Amsterdam, een gekraakt kerkgebouw dat nu de illegalen opvangt die maandenlang in tenten in Osdorp demonstreerden. Hier wordt geprobeerd de essentie van christendom –je naaste liefhebben, barmhartig zijn, streven naar rechtvaardigheid– in praktijk te brengen. De Vluchtkerk is een actueel kerstverhaal.

Het gekke is: voor die manier van gelovig leven brengen veel ongelovigen begrip op. Ze steken zelf als vrijwilliger de handen uit de mouwen en zijn soms zelfs stiekem jaloers: overtuigd leven, wie wil dat niet? Maar waarom zou je begrip moeten opbrengen voor de vele kerken die, op een paar uur hier en daar na, eigenlijk altijd gesloten zijn?”