Hoe belangrijk was de top in Doha?

Dit jaar loopt het Kyotoprotocol af. Als de 195 landen er niet in waren geslaagd iets af te spreken, zou de wereld na 31 december geen juridisch bindende overeenkomst meer hebben om de CO2-uitstoot tegen te gaan. Daarvoor zou dan slechts een lappendeken van nationale wetten overblijven.

Dat maakte de uitkomst van de top in Doha nog wel een beetje belangrijk. Nu kunnen de onderhandelingen starten voor een nieuw akkoord dat in 2020 in werking zat treden.

Waarom noemen milieuorganisaties de top dan mislukt?

Tijdens deze klimaattop hadden de regeringen de basis moeten leggen voor een klimaatakkoord in 2015. Daarin hadden heldere doelen voor CO2-reductie moeten staan en concrete financiële toezeggingen. Dat is echter niet gelukt.

Het Kyotoprotocol wordt nu verlengd tot 2020. Wat houdt dat in?

De voorliggende tekst verplicht de ondertekenaars ertoe om de CO2-uitstoot in de periode tot 2020 te verlagen tot 18 procent onder het niveau van 1990.

Hoe effectief is die afspraak?

Het Kyotoakkoord vindt nu nog steun bij 35 rijke landen, waaronder de EU, Australië en Zwitserland. Samen zijn ze echter verantwoordelijk voor slechts 15 procent van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen.

De grote vervuilers doen dus niet (meer) mee, zodat de verlenging van het Kyotoprotocol, Kyoto-2 genoemd, lang niet zo effectief kan zijn.

De VS hebben het Kyotoprotocol nooit geratificeerd, Canada, Rusland en Japan stapten er vorig jaar uit. China, dat 28 procent van de CO2-uitstoot voor zijn rekening neemt, is niet verplicht zijn uitstoot in te perken.

Hoe staat het er wereldwijd nu voor met de CO2-uitstoot?

Wereldwijd is de uitstoot van broeikasgassen sinds 1990 met 58 procent toegenomen. Dit jaar komt daar nog eens 2,6 procent bij. Volgens veel klimatologen is CO2 de belangrijkste veroorzaker van de wereldwijde opwarming.

Ontwikkelingslanden reageren ontevreden. Waarom?

In Kopenhagen was in 2009 een Groen Klimaat Fonds afgesproken om de arme landen te helpen in hun strijd tegen de klimaatverandering. De EU, de VS en Japan zouden daar tot en met 2012 jaarlijks 30 (23 miljard euro) miljard dollar in storten.

Dat bedrag zou tot 2020 moeten oplopen tot 100 miljard dollar (76 miljard euro) per jaar.

De VS, de EU en Japan zagen er vanwege de economische crisis van af om de bestaande financiële hulp aan de ontwikkelingslanden te verdubbelen tot 60 miljard dollar (46 miljard euro) voor de periode 2013-2015.

Eerder gedane financiële toezeggingen werden ook niet verder uitgewerkt tot concrete afspraken.