„Want wij wandelen door geloof en niet door aanschouwen.”

Zoals Lazarus door Christus’ almachtige stem opgewekt was uit de slaap des doods, uit het graf kwam en zijn grafdoeken aflegde (Johannes 11:43), zo maakt het geloof dat de mens opstaat uit zijn zonden, waarin hij begraven lag. Hij wandelt dan op de weg des levens. Wandelen door geloof is: het zien op Gods genadige beloften in Christus en de hoop op die beloofde goederen zo oefenen en in het werk stellen, dat wij voortgaan naar het ons beloofde bezit.

De hoop geeft moed en het geloof houdt vast, zoals van de wijn wordt gezegd dat ze des mensen hart versterkt (Psalm 104). De wijn geeft kloekmoedigheid. Daarom plegen sommige krijgsoversten hun soldaten een goed glas wijn te schenken, als ze de strijd ingaan. Maar er is niets wat zo’n moed geeft en het hart zo versterkt, dan de vaste en onfeilbare hoop van overwinnen en verkrijgen. Zoals het geld de zenuw is van de oorlog, zo is de hoop de zenuw van de ziel. Daarom wordt de hoop een anker der ziel genoemd, die hem vasthoudt en onwankelbaar maakt tegen alle stormen en golven. Het geloof geeft geest en kracht in die zenuwen en maakt ze levend, zoals die wind dode lichamen levend maakte (Ezechiël 37).

Jacobus Borstius, predikant te Rotterdam

(”De vermakelijke wandeling naar de hemel”, 1734)