Het is wat met de vrouwen van de SGP. Ze staan absoluut niet te dringen om zich politiek te laten gelden, maar mogen van de rechter en de politiek niet gehinderd worden om in bestuurlijke organen zitting te nemen. De SGP plaatst hen niet op de kieslijsten voor de gemeenteraad, Provinciale Staten en Tweede Kamer omdat volgens de partij het regeerambt de vrouw niet toekomt.

Dit standpunt wordt zeer principieel onderbouwd. Ik (en velen met mij) heb waardering voor de principiële standpunten van de SGP. Dat heeft de partij bij de laatstgehouden verkiezingen ook winst opgeleverd. Maar van de nieuwe stemmers is er nauwelijks één te vinden die het vrouwenstandpunt van de SGP van harte ondersteunt, terwijl ze zich wel kunnen vinden in bijna alle andere standpunten. Volgens mij heeft dat alles te maken met de on­ontwarbare vervlechting van principe en traditie op dit punt.

Reeds vanaf het ontstaan van de partij herkende een (klein) deel van de leden zich niet in het artikel van het beginselprogramma dat vrouwenkiesrecht strijdt met de roeping van de vrouw. Het is zeer goed te begrijpen dat ds. Kersten destijds weinig moest hebben van de strijders voor het vrouwenkiesrecht die de vrouwen uit de gezinnen en in de maatschappij wilden hebben. Maar dat vrouwenkiesrecht strijdt met de roeping van de vrouw zullen nauwelijks nog SGP’ers zeggen. Iedereen wordt door de partij opgeroepen om te gaan stemmen omdat het gaat om een belangrijke zaak: elke stem telt!

Al veel beter

Toen ik ruim dertig jaar geleden op een forumavond voor de gemeenteraadsverkiezingen het toen geldende vrouwenstandpunt van de SGP moest verdedigen, heb ik met name gewezen op de Bijbelse man-vrouwverhouding, en daarna de secretaris van de kiesvereniging gezegd dat ik van harte SGP’er ben, maar bezwaar had tegen het vrouwenstandpunt en tegen het niet-gebruiken van moderne media. Dat laatste is gelukkig in mijn gemeente, Oldebroek, en nu ook duidelijk landelijk ten goede gekeerd. De standpunten van de SGP zijn het waard om onder de aandacht van een breed publiek gebracht te worden.

Met het vrouwenstandpunt is het ook al veel beter geworden: de vrouwen mogen stemmen en ook lid van de kiesvereniging worden. Op de huishoudelijke vergadering waar dat besloten werd, zei ik tegen mijn mede­afgevaardigde: „Ze denken nu wel dat ze er (voor­lopig) vanaf zijn, maar deze kwestie blijft de SGP achtervolgen.”

Dat het regeren de vrouw niet toekomt, is een uitspraak die niet als zodanig in de Bijbel voorkomt. Wel dat de vrouw niet spreke in de gemeente Gods. Daarom zijn veel kerken niet voor vrouwelijke ambtsdragers die een regerende taak hebben. Daarvoor kan ik behalve naar kerken in de reformatorische gezindte ook verwijzen naar de Rooms-Katholieke Kerk.

Koningin

In de maatschappij ligt dat echter genuanceerder. Ik erken dat er veel krachten in de samenleving zijn die het onderscheid tussen man en vrouw willen verdoezelen. Maar er zijn ook veel taken die prima door vrouwen uitgeoefend kunnen worden. Te denken valt aan die van een onderwijzeres, een vrouwelijke directeur van een onderneming en de vele jonge vrouwen die naast hun gezin ook een parttimebaan hebben. En last but not least is er onze vorstin.

De vorige partijleider van de SGP, Van der Vlies zei: „Laat onze partij zelf het vrouwenvraagstuk oplossen.” Dat lijkt lastig te worden, want de tijd dringt.

Het zou het christelijk getuigenis ten goede komen als de weeffout die vanaf het begin in de partij gezeten heeft, hersteld wordt en de kwestie niet alleen principieel maar ook praktisch toekomst­bestendig wordt geregeld. Het gaat om een geloofwaardige Bijbelse politiek zonder onnodige drempels.

De auteur is oud-SGP-raadslid in de gemeente Oldebroek.