Bij de behandeling van de zaak is uitgebreid stilgestaan bij de vraag of ze levend werd begraven. De rechtbank liet dat in het midden. „Een of meerdere verstikkingshandelingen zorgden voor het overlijden.” Omdat de rechters moord niet bewezen achtten, valt de straf lager uit dan de eis van 16 jaar van het Openbaar Ministerie.

Het lijk werd in december 2010 in een bos bij het Brabantse Wijbosch gevonden, nadat Van E. de vrouw 3 maanden daarvoor als vermist had opgegeven.

Patholoog An Maes van het Nederlands Forensisch Instituut oordeelde dat Tisseur levend werd begraven. De onafhankelijke Frank van der Goot zei na een second opinion van niet. De rechtbank overwoog dat de verdachte en het slachtoffer ruzie kregen nadat Tisseur de relatie had verbroken. Daarbij zou Van E. haar met een kussen hebben proberen te verstikken. Toen ze niet meer bewoog, heeft hij de vrouw begraven. Bij welke van de handelingen de vrouw overleed, liet de rechtbank in het midden.

Advocaat Paul Saris zei meteen in hoger beroep te gaan. „Mijn cliënt is onschuldig. Of de rechtbank uitgaat van doodslag of moord, is bij dit standpunt niet belangrijk.”

De rechtbank oordeelde hard over Van E. en sprak van een groot gebrek aan geweten en een dood met een gruwelijk karakter.