Het EP, dat ook in Brussel zetelt en zijn secretariaat in Luxemburg heeft, is verplicht om 12 keer per jaar in Straatsburg te vergaderen. Bij het Verdrag van Amsterdam uit 1997 is zelfs vastgelegd dat het om de officiële vestigingsplaats van het parlement gaat.

Het Franse Straatsburg, dat tegen de grens met Duitsland ligt, werd ooit gekozen als symbool voor de Frans-Duitse verzoening en de Europese samenwerking. De EP-vergaderingen leveren de stad veel inkomsten op met alle parlementariërs, medewerkers en journalisten die er een paar dagen werken, eten en slapen.

Maar de maandelijkse verhuizing van de „Europese hoofdstad” Brussel naar het toch heel wat provincialere Straatsburg kost tijd en handenvol geld. „Het bedrag van 200 miljoen euro is iconisch geworden. Het is echter niet correct”, aldus een EP-woordvoerster.

Volgens de meest recente cijfers van het parlement zelf gaat het om 33,5 miljoen euro voor de gebouwen en 18 miljoen euro aan reiskosten jaarlijks. Voor veel parlementariërs zijn ook die ruim 51 miljoen weggegooid geld.

De toenmalige Nederlandse Europarlementariër Michiel van Hulten legde al in 2004 de vinger op de zere plek. Hij kreeg bij collega’s veel steun voor zijn voorstel om alle vergaderingen uitsluitend in Brussel te houden. Maar daar bleef het bij. Ook probeerde het EP een keer simpelweg de 12e vergadering te schrappen, maar Frankrijk stapte meteen naar de rechter.

Vorig jaar kwamen Europarlementariërs op het lumineuze idee om voor dit en volgend jaar twee van de 12 sessies in één week te leggen. Dat scheelt toch een slok op de borrel.

Maar zij hadden buiten de waard gerekend. Opnieuw tekenden de Franse autoriteiten bezwaar aan tegen het besluit van het EP bij het Europese Hof van Justitie in Luxemburg. Voor Straatsburg zijn immers „12 plenaire zittingsweken” verplicht.

Een belangrijk adviseur van de rechters gaf Frankrijk (en het eveneens klagende Luxemburg) gelijk. De advocaat-generaal sprak over een kunstmatige splitsing. In de meeste gevallen nemen de rechters het advies over. Een uitspraak is binnenkort te verwachten.

Mogelijk blijken de twee aparte vergaderingen volgende week een eenmalige gebeurtenis. Straatsburg zal er blij mee zijn, de kritische Europarlementariërs zullen iets nieuws moeten bedenken om aan het „reiscircus” een einde te maken. Een wijziging van de Europese verdragen om Straatsburg op te geven, waar Frankrijk mee in zou moeten stemmen, is in ieder geval ver weg.