Van Ooijen (PerspectieF): Woorden belangrijker dan daden voor christenpolitici
DEN HAAG – Christelijke politiek is relevanter dan ooit. Maar de relevantie zit hem niet zozeer in de daden van christenpolitici, maar vooral in hun spreken.
Dat betoogde voorzitter Maarten van Ooijen van ChristenUniejongerenorganisatie PerspectieF dinsdag in een opinieartikel in de Volkskrant.
Die krant constateerde onlangs dat het door de teloorgang van het aantal zetels van confessionele partijen (CDA, CU en SGP behaalden bij de laatste Kamerverkiezingen samen 21 zetels) voorgoed afgelopen zou zijn met „christelijke hobby’s” zoals de vrijheid van scholen in toelatings- en personeelsbeleid, de gewetensbezwaarde trouwambtenaar en het verbod op smalende godslastering. Velen spreken verder al van de teloorgang van christelijke politiek.
Van Ooijen laat een heel ander geluid horen: „De missie van christelijke politiek gaat namelijk helemaal niet over de zogenaamde christelijke hobby’s. Net zoals het een bijzaak is om theocratische, christelijk sociale of christendemocratische idealen over de samenleving uit te rollen.”
De missie van christelijke politiek is in de eerste plaats „spreken.” Een christenpoliticus, stelt Van Ooijen, komt naar de politieke arena „om een overtuiging voor het voetlicht te brengen. Een wegwijzer te zijn voor een andere route.”
De kracht van woorden heeft de kracht van macht altijd overstemd, vervolgt de CU-jongerenvoorzitter. „Grootscheepse verandering in maatschappij en geschiedenis begonnen altijd bij mensen die signaleerden, richting gaven en spraken.”
In een nadere toelichting zegt Van Ooijen desgevraagd dat de getalsmatige teloorgang van christelijke partijen hun bestaansrecht „niet aantast, omdat christenen in de politiek bij lange na niet monddood zijn gemaakt.”
De nadruk die hij legt op het spreken door christenpolitici, sluit aandacht voor het politieke handwerk niet uit. „Maar het ruimhartig participeren in het politieke spel mag nooit ten koste gaan van het spreken over dat eigen verhaal.”
Christelijke politici hebben wat hem betreft „zeker de taak hun invloed aan te wenden” voor behoud van de ‘christelijke hobby’s’. „Behartiging van die zaken blijft een prioriteit voor christelijke politiek. Maar ik zou vooral willen benadrukken dat het uitleggen waarom christenpolitici zich zo druk maken over die onderwerpen minstens net zo belangrijk is.”
