De laatste verdachte is Goran Hadzic, die president is geweest van de Servische republiek in Kroatië (de zogeheten Servische Krajina-Republiek RSK). De Serviërs claimden dat gebied nadat Kroatië zich in 1991 had afgescheiden van Joegoslavië.

ICTY-hoofdaanklager Serge Brammertz beschuldigt Hadzic van moord, marteling, deportaties en het vernietigen van dorpen. Slachtoffers waren etnische Kroaten in het gebied dat de Serviërs claimden. De Kroatische president Franjo Tudman maakte in 1995 een einde aan de RSK door het gebied te veroveren. Honderdduizenden Serviërs werden toen verdreven.

Hadzic werd in de zomer van 2011 in Servië opgepakt. Hij was de laatste voortvluchtige verdachte van het tribunaal.

Het tribunaal heeft sinds zijn oprichting in 1993 161 personen in staat van beschuldiging gesteld op verdenking van oorlogsmisdaden, volkenmoord (genocide) of misdaden tegen de mensheid. Het gaat om 160 mannen en één vrouw. De oprichting van het tribunaal was een gevolg van gruweldaden in Kroatië en Bosnië in 1991 en 1992.

In opdracht van de VN onderzocht de Nederlandse volkenrechtdeskundige Frits Kalshoven de mogelijkheden tot oprichting van een tribunaal. Het was het eerste internationale strafhof na de tribunalen in Neurenberg en Tokio. Daar werden Duitse en Japanse misdadigers berecht.

Het tijdelijke VN-tribunaal werd gevestigd in Den Haag, waar al het Internationaal Gerechtshof (ICJ) zat, het hoogste juridische orgaan van de volkerenorganisatie. Deze vestiging leverde de hofstad de felbegeerde bijnaam ”juridische hoofdstad van de wereld” op, bedacht door toenmalig VN-topman Boutros Ghali.

Bijna twintig jaar na de oprichting van het tribunaal zijn de Balkanoorlogen voorbij en staat het hof onder druk van de VN-Veiligheidsraad om zijn werk eindelijk af te ronden. Landen als Rusland vinden het tribunaal te duur. Het ICTY heeft voor 2012 en 2013 een tweejarenbegroting van 250.814.000 dollar (195 miljoen euro). Er werken meer dan 870 mensen van bijna 80 verschillende nationaliteiten.