Maar ook de senioren zelf nemen hun problemen niet altijd serieus, vindt Oude Voshaar. Omdat ze bijvoorbeeld altijd al eenzaam waren, of hun ouders dezelfde problemen hadden. ‘Niet klagen maar dragen’, luidt het credo voor met name 75-plussers. „Maar voor jongere senioren is een bezoek aan de psychiater minder taboe.”

Steeds meer ouderen hebben naast lichamelijke ziekten ook psychiatrische stoornissen. „Bij hen is snel sprake van een zogeheten ‘multimorbiditeit’, een domino-effect van klachten. Als het bloed bijvoorbeeld ontregeld is, worden andere zaken dat snel ook. Daarom moeten behandelaars extra goed kijken naar de integratie van verschillende problemen”, aldus Oude Voshaar.

Dementie kan een juiste diagnose in de weg staan. „Er bestaan meerdere soorten dementie die tot verschillende gedragsproblemen kunnen leiden. Therapeuten moeten daar alert op zijn.” Ook is het bij senioren soms lastig te zien of lichamelijke klachten puur fysiek zijn of een psychiatrische oorzaak hebben.

Is de juiste diagnose gesteld, dan verdient dat een aangepaste behandeling. Door veroudering van de hersenen kan informatie namelijk minder verwerkt worden en is switchen tussen verschillende taken lastiger. „Bij een zogeheten ‘probleemoplossende therapie’ moeten mensen verschillende oplossingen bedenken en kiezen welke ze als eerste gaan uitproberen. Ouderen moeten bij zo’n behandeling actiever gestuurd worden.”

Eventuele eerdere psychiatrische hulp kan dat wel vermoeilijken. „Pas sinds een jaar of 25 is traumabehandeling echt goed. Senioren die voor die tijd al hulp kregen, moesten vaak hun problemen steeds opnieuw oprakelen. Dat kon averechts werken, waar ze nu nog hinder van ondervinden.”

Over het algemeen zijn psychiatrische ziekten bij ouderen net zo goed behandelbaar als bij jongere volwassenen. „Maar soms hebben ouderen wel meer kans op een terugval. Dat verschilt per probleem: bij een depressie is dat zeker het geval, maar bij een paniekstoornis is geen verschil.”