Uitvoerders van het onderzoek zijn dr. Amos Frunkin van het Geografisch Departement van de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem, dr. Aryeh Shimron van de Israëlische Geologische Inspectiedienst en dr. Jeff Rosenbaum van de universiteit van het Engelse Reading.

Ze namen monsters uit organisch materiaal dat zich in de bepleistering van de tunnel bevindt voor het zogenaamde radiocarbon- of C14-onderzoek. Stalactieten die zich in de tunnel hebben gevormd, gebruikten zij voor chemische en andere proeven. De resultaten van het project staan deze week in het wetenschappelijke tijdschrift Nature.

De veronderstelling dat koning Hizkia de 525 meter lange tunnel heeft aangelegd, was gebaseerd op de bijbelse teksten in 2 Koningen 20:20 en 2 Kronieken 32:3 en 4 en op een inscriptie die in 1880 gevonden is. De inscriptie, die zich in een museum in Turkije bevindt, geeft een beschrijving van de bouw van de tunnel. De beschrijving komt overeen met wat de Bijbel zegt, maar meldt de naam van Hizkia niet.

Het dateren van bouwwerken uit de bijbelse tijd is over het algemeen erg moeilijk, omdat deze zich in slechte toestand bevinden en vanwege de schaarste van het materiaal. In de afgelopen jaren hebben enkele wetenschappers zich afgevraagd of de versie in de Bijbel over de tunnelaanleg accuraat was.

Hizkia liet de tunnel uithakken voordat de Assyrische koning Sanherib de belegering van Jeruzalem begon, in 702. Toen Sanherib de steden van Juda belegerde, vluchtten velen naar Jeruzalem.

De 525 meter lange tunnel leidt het zoete water van de Gihon-bron naar de vijver van Siloam. Door het bouwwerk waren de bewoners van Jeruzalem in tijden van belegering niet verstoken van het onontbeerlijke water. De tunnel is momenteel een belangrijke toeristische attractie voor Jeruzalem.