Dat zal de meeste lezers niet veel zeggen, maar ook in het instrumentale spel kent men scholen: richtingen die een bepaalde manier van omgaan met het instrument voorstaan.

Bovengenoemde richting benadrukte vooral het gave spel zonder bijgeluiden. Een fraaie toon en een volle klank vond men belangrijker dan veel expressie.

Geïnteresseerden raad ik aan de naam van Ysaÿe in te tikken op YouTube en te luisteren naar zijn vertolking van het laatste deel van Mendelssohns vioolconcert. Dan hoort u hoe ‘modern’ Ysaÿe speelde.

Als componist bedacht deze Belgische musicus zijn instrument onder meer met zes sonates voor vioolsolo, dit in navolging van de grote Johann Sebastian Bach. Hoewel de werken van Ysaÿe een romantisch karakter hebben, is de invloed van Bach nadrukkelijk aanwezig. De vierde sonate opent zelfs met een citaat uit Bachs Partita in E, en ook in de eerste sonate komt Bach regelmatig om de hoek kijken.

De Amerikaanse violiste Tai Murray speelt deze zes uiterst virtuoze werken met een verbazend gemak. Het is haar debuutalbum, dus dat belooft wat.

Met de nodige omzichtigheid zou ik als punt van kritiek willen aangeven dat met name de lyriek van deze muziek wat onderbelicht blijft. Zo heb ik het eerste deel van de vijfde sonate –l’Aurore– nog eens beluisterd in een uitvoering door Isabelle van Keulen op een van haar eerste cd’s. Zij wist de sfeer beter te raken dan Murray.

Het booklet bevat voldoende heldere informatie en het geheel ziet er keurig verzorgd uit. Een pracht-cd!

Eugène Ysaÿe – Six Sonatas for Solo Violin op. 27 – Tai Murray, violin; Harmonia Mundi (HMU 907569); € 19,99; www.harmoniamundi.com