Recensie: Laure Dermaut in Dudelange
De getalenteerde Belgische organiste Laura Dermaut (30) presenteerde in maart haar eindproject aan het conservatorium Gent onder de titel ”Een muzikale tocht doorheen het Waasland, met een uitstapje naar Amerika”.
In dat project speelde ze op het orgel van de Sint-Stefanuskerk van Gent een programma met werken van de Belgen Gabriël Verschraegen (Toccata en Scherzo), Edgar Tinel (Sonate in g) en Camil van Hulse (Symphonia Elegiaca).
Hetzelfde programma zette ze in november op cd, opgenomen op het vermaarde Stahlhuth/Jannorgel van de Saint-Martin in Dudelange (Luxemburg). Dermaut studeerde onder anderen bij Ben van Oosten, Daniel Roth en Harald Vogel – namen die haar muzikale gaven gestempeld hebben.
De titel van Dermauts debuut-cd is ontleend aan de Symphonia Elegiaca van de in 1923 naar Amerika geëmigreerde Van Hulse (1897-1988). De vrij onbekende vijfdelige symfonie, die voor het eerst op cd is vastgelegd, is opgebouwd rond gregoriaanse thema’s uit de requiemmis (Dies Irae): De dood, het laatste oordeel, goddelijke barmhartigheid, laatste zielsangst en berusting in Gods wil. De eerste delen worden door Dermaut virtuoos en overtuigend weergegeven. Van Hulse pikt hier en daar wat uit ”Nativité” en ”Résurrection” van de Symphonie Passion van Marcel Dupré. In de laatste twee delen zit voor mijn gevoel te weinig spanning. Het licht gaat geruisloos uit. Dat ligt niet aan Dermaut, maar aan de compositie zelf.
Verschraegen en Tinel zijn bekende Belgen. Hun werken worden terecht regelmatig uitgevoerd. Dermaut voert een zeer muzikaal, overtuigend pleidooi voor deze werken van haar Waaslandse landgenoten. Ongetwijfeld zullen we meer van haar horen.
Symphonia Elegiaca – Laure Dermaut; Animato Music Productions (AMP 11213); € 15,90; www.animato.nu
Gabriël Verschraegen
Edgar Tinel
Camil van Hulse