Het werd hem, Kees van Meesbergen, en de prinses samen even iets te veel. Door de oorlog, door verschillende verhuizingen in zijn jeugd en doordat hij vroeg moest gaan werken, leerde hij onvoldoende lezen en schrijven. Van Meesbergen schaamde zich naar en verzweeg het zelfs jaren voor zijn vrouw.

Nu is hij de schaamte volledig voorbij en vertelt zijn verhaal als ’alfabetiseringsambassadeur’ aan iedereen, in de hoop degenen die het nodig hebben voor een cursus te winnen. „De ambassadeurs zijn degenen die dat het beste kunnen doen”, aldus prinses Laurentien na afloop van een toer langs alfabetiseringsprojecten in Den Haag, Rotterdam, Oosterhout en Tilburg.

De prinses wilde daarmee aandacht vragen voor de 1,5 miljoen mensen die onvoldoende kunnen lezen en schrijven. Wie de mensen zijn die analfabeet blijven, is haar niet duidelijk. „Ik vind dat er een onderzoek moet komen naar de risicogroepen”, zegt ze. „Analfabeet word je in elk geval door een combinatie van problemen.”

Prinses Laurentien wil het probleem echter zo veel mogelijk uit de taboesfeer zien te krijgen, want daardoor gaan mensen niet naar cursussen en daardoor weet de omgeving vaak niet of nauwelijks van het probleem. „Ik wil me ervoor inzetten om het probleem op de agenda te krijgen en te houden. Het is onacceptabel. Het moet breed maatschappelijk worden aangepakt.”

Natuurlijk ligt er werk voor het onderwijs, erkent de prinses, maar volgens haar moet ook vooral het bedrijfsleven zich bewust worden van het probleem. Ze verhaalt van een president-directeur van een groot bedrijf die ondanks tegengestelde berichten gewoon vertelde dat „zulke mensen” in zijn bedrijf niet werkten. „Het kan niet zo zijn dat het bedrijfsleven zegt: Dat is iets voor de overheid”, aldus Laurentien.