Na het weekeinde ging Nicklinson snel achteruit. Hij overleed in het bijzijn van vrouw en kinderen in Melksham. Volgens de advocaat was Nicklinson na het oordeel terneergeslagen en erg bang. „Ik vrees voor de toekomst en de ellende die zij zal brengen”, had hij gezegd. Hij begreep niet dat de rechters zijn argumenten voor euthanasie niet hadden gehonoreerd.

Nicklinson kreeg in 2005 een beroerte. Hij kon daarna alleen maar communiceren door te knipperen met zijn ogen. Hij ervoer zijn leven sindsdien als een nachtmerrie en kon niet zelf dodelijke medicijnen innemen. Hij wilde daarom dat artsen een einde aan zijn leven zouden maken en voerde daar een juridische en politieke strijd voor.

De rechters van het Britse hooggerechtshof bleven er echter bij dat de Britse wet geen euthanasie toestaat, hoewel ze de zaak „zeer ontroerend en tragisch” noemden en Nicklinsons situatie „verschrikkelijk”. Het was niet aan rechters, maar aan de politiek om de euthanasieregels te veranderen, luidde het oordeel.

„Ik ben bedroefd dat de wet mij tot een leven wil veroordelen van toenemende onwaardigheid en ellende”, reageerde Nicklinson vorige week. Hij liet toen weten dat hij tegen het besluit van het hooggerechtshof in beroep wilde gaan.